Luty okazał się miesiącem ciepłym dla Arktyki, podczas gdy we wschodniej części USA temperatury były znacznie niższe niż być powinny. Wysokie temperatury w Arktyce, gdzie miejscami wartości zbliżały się do 0oC uniemożliwiły szybki przyrost lodu. To z kolei prowadziło do dalszych dodatnich anomalii termicznych. Lód w Arktyce działa jak klimatyzator, który chłodzi nie tylko powietrze w Arktyce, ale i nad znacznym obszarem półkuli północnej.
Mapa pokazująca średni zasięg arktycznej pokrywy lodowej w lutym 2014 roku. Fioletowa linia pokazuje średni zasięg lodu dla okresu 1981-2010 dla lutego. Sea Ice Index - NSIDC
Czapa lodowa w Arktyce w lutym 2014 roku miała średni zasięg 14,44 mln km2 i była czwartą najmniejszą w historii pomiarów. Według danych NSIDC średni zasięg lodu dla lutego był o 0,91 mln km2 mniejszy od średniej dla lutego z okresu 1981-2010. Najniższy zasięg lodu dla lutego miał miejsce w 2005 roku.
Lód w Arktyce ogólnie przyrastał powoli, gdzie występowały spadki zasięgu lodu. Wpływ na to miały nie tylko same temperatury, ale układy baryczne, gdzie wiatr spychał lód, zmniejszając jego zasięg. Zasięg lodu był znacznie poniżej średniej na Morzu Beringa, Barentsa i Ochockim. W przypadku Morza Barentsa wpływ miał nie tylko sam wiatr, ale i ciepłe wody morskie, które przy pomocy wiatru były transportowane na północ. Proces ten ma miejsce także i teraz, o czym była mowa już wcześniej.
Zmiany w zasięgu arktycznego lodu dla 2013-2014 roku na tle ostatnich lat. NSIDC
Lód w Arktyce ogólnie przyrastał powoli, gdzie występowały spadki zasięgu lodu. Wpływ na to miały nie tylko same temperatury, ale układy baryczne, gdzie wiatr spychał lód, zmniejszając jego zasięg. Zasięg lodu był znacznie poniżej średniej na Morzu Beringa, Barentsa i Ochockim. W przypadku Morza Barentsa wpływ miał nie tylko sam wiatr, ale i ciepłe wody morskie, które przy pomocy wiatru były transportowane na północ. Proces ten ma miejsce także i teraz, o czym była mowa już wcześniej.
Dzienny przyrost lodu w lutym był na poziomie 14 900 km2,
czyli 25% wolniej od średniej z okresu 1981-2010. Tempo przyrostu lodu dla lutego (1981-2010)
wynosi bowiem 20 300 km2
Luty 2014 cechował się wysokimi temperaturami w Arktyce rzędu -15 do -25oC. Średnio było od 4 do 8oC cieplej niż być powinno. To nie pierwsza taka sytuacja, ale fluktuacja ta pokazuje, że proces ocieplenia się klimatu Arktyki cały czas trwa. I tylko czasami jest on przerywany krótkimi okresami chłodu.
Biorąc pod uwagę tempo utraty lodu dla lutego 2014 roku, to w stosunku do okresu 1981-2010 wyniosło ono 3%, czyli 46 100 km2 rocznie. Zimowy proces utraty lodu, także i dla samego lutego jest jak na razie powolny, w przeciwieństwie do okresu lipiec-wrzesień. Jednak w przyszłości tempo utraty lodu w okresie zimowym i także w lutym zwiększy się. Wraz ze spadkiem zasięgu lodu rosnąć będą temperatury, które prowadzić będą do szybszego topnienia lodu i wydłużania się okresu jego topnienia, co jest już obserwowane od kilkunastu lat.
Na podstawie: National Snow and Ice Data Center
Zobacz także:
Zmiany zasięgu lodu w Arktyce dla lutego w okresie 1978-2014. NSIDC
Biorąc pod uwagę tempo utraty lodu dla lutego 2014 roku, to w stosunku do okresu 1981-2010 wyniosło ono 3%, czyli 46 100 km2 rocznie. Zimowy proces utraty lodu, także i dla samego lutego jest jak na razie powolny, w przeciwieństwie do okresu lipiec-wrzesień. Jednak w przyszłości tempo utraty lodu w okresie zimowym i także w lutym zwiększy się. Wraz ze spadkiem zasięgu lodu rosnąć będą temperatury, które prowadzić będą do szybszego topnienia lodu i wydłużania się okresu jego topnienia, co jest już obserwowane od kilkunastu lat.
Na podstawie: National Snow and Ice Data Center
Zobacz także:- Styczeń 2014 - połowiczne odrodzenie, czwartek, 6 lutego 2014
- Grudzień 2013 - powolne i nierówne wznoszenie, środa, 8 stycznia 2014
- Listopad 2013 - kontynuacja z 2008-2009, czwartek, 5 grudnia 2013 Średni zasięg arktycznej czapy lodowej w listopadzie był poniżej średniej z okresu lat 80' i 90' XX wieku, ale nie należał on do najmniejszych z ostatnich kilku lat. Średni zasięg lodu wg danych NSIDC w listopadzie to 10,24 mln km2. W listopadzie przyrosło 2,24 mln km2. Jak pokazuje poniższa mapa, bardzo mało lodu znajdowało się od strony Oceanu Atlantyckiego. Przyczyną są ciepłe wody głównie w Morzu Barentsa i utrzymywanie się przez ten okres dodatniej Oscylacji Arktycznej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz