PIOMAS (31 maja 2015) - wciąż dużo, jak w 2007 roku

Nowe dane PIOMAS pokazują, że stan arktycznej pokrywy lodowej nie jest zły, przynajmniej teoretycznie.  Przynajmniej, jak na ostatnie lata.

Objętość lodu w Arktyce w 2015 roku na tle ostatnich lat. PIOMAS

Choć zasięg arktycznego lodu w maju był niewielki i był mniejszy niż w latach, kiedy miały miejsce rekordowe roztopy, to dane co do jego ilości w Arktyce są dość dobre. 31 maja 2015 roku objętość lodu w Arktyce wyniosła 21496 km³, więcej niż we wszystkich latach licząc od 2010 roku. Przed 2010 rokiem lodu w Arktyce było mniej niż obecnie. W stosunku do 2011 i 2012 roku jest dość spora przepaść licząca ponad 2000 km³, ale warto zwrócić uwagę, że ilość lodu jest nieznacznie mniejsza niż w 2007 roku. A to właśnie wtedy doszło do spektakularnych roztopów.

 Grubość lodu w 2015 roku na tle ostatnich lat.

Średnia grubość lodu także jest dość duża, jak na ostatnie lata rzecz jasna. Lód jest cieńszy niż jeszcze na samym początku XXI wieku, o wcześniejszych latach nawet nie wspominając. Mapa obok pokazuje zmiany w grubości lodu w maju w stosunku do kwietnia. Lodu ubyło m.in. na Morzu Barentsa, i częściowo Beauforta. Co będzie dalej? Trudno powiedzieć, gdyż wszystko zależy od pogody, a nie globalnej temperatury. 2012 rok nie był rekordowo ciepły. Teraz mamy rekordowo ciepły rok (a przynajmniej ostatnie miesiące), podobnie jak w 2010 roku, który to zapoczątkował wielkie topnienie w 2011 i 2012 roku. Możliwe, że Arktyka ma obecnie do czynienia z pauzą, po której nastąpi jeszcze większy ubytek czapy polarnej niż miało to miejsce w latach 2010-2012.

Trend spadkowy ilości arktycznego lodu morskiego.

Wykres pokazuje linię megatrendu ubytku lodu. Proces spadku jest teraz wolniejszy niż przewidują modele. A najczarniejsze scenariusze, jak np. prognozy Wiesława Masłowskiego zakładały całkowite stopienie w 2013 roku. Do tego nie dojdzie, przynajmniej teoretycznie. Ale niewykluczone, że to właśnie 2015 rok będzie początkiem kolejnego spadku, tak jak 2010 po dwóch latach wzrostu. Zasięg lodu jest wciąż rekordowo niski, a w ciągu najbliższych dni przez Arktykę przetoczy się dość rozległy sztorm, który może spowodować spadek koncentracji lodu. Kiedy sztorm się skończy, to nad Arktykę może znów wrócić słoneczna pogoda z rozległym wyżem, a to będzie nieść za sobą ponure konsekwencje dla czapy polarnej Arktyki.

Porównanie grubości lodu 1 czerwca dla 2010 i 2012 roku. HYCOM

Na koniec warto zastanowić się nad samymi danymi PIOMAS, czy są do końca obiektywne, czy może jednak HYCOM prezentuje bardziej wizualny obraz arktycznego lodu morskiego. Te dwie mapy pokazują porównanie grubości lodu 1 czerwca 2010 i 2015. W tym roku jest sporo lodu między Grenlandią a Svalbardem, a także duże nagromadzenie na stosunkowo niewielkim obszarze grubego na 4-5 m lodu. Z kolei w 2010 roku istniał dość duży obszar grubego na 3 m lodu. Teraz powierzchnia, jaką zajmuje gruby lód jest mniejsza, a jego grubość jest większa. Stąd takie, a nie inne dane PIOMAS. Poza tym mimo topnienia, wciąż od strony Atlantyku jest znacznie większa niż w 2012 roku ilość lodu. Zawsze też można przyjrzeć się zdjęciom satelitarnym, którego pokazują nam jak wygląda czapa polarna widziana gołym okiem. Na zdjęciu Morze Wschodniosyberyjskie.

Przykład 2007 roku pokazuje, że obecna ilość lodu nie musi stanowić problemu, by czapa polarna skurczyła się w okolice 4 mln km². Wystarczy jedynie kilkanaście dni sprzyjających ku temu warunków, by do tego doszło.

Zobacz także:

• PIOMAS (30 kwietnia 2015) - bezprecedensowe roztopy dopiero przed nami, środa, 6 maja 2015 21 kwietnia miało miejsce maksimum objętości arktycznego lodu morskiego. Nieznaczne później niż zwykle, ale np. w 2012 roku maksymalna objętość padła 24 kwietnia. Topnienie pokrywy lodowej definitywnie się więc rozpoczęło. Ilość lodu jest duża, ale podobna do tej z 2010 roku, sprzed wielkich roztopów 2011-2012.