Arctic News - początek topnienia 2016?

Czy sezon topnienia 2016 rozpoczął się na dobre? Nie jest to jeszcze do końca pewne. Roztopy w Arktyce zaczynają się zwykle mniej więcej w połowie marca. Przyjmijmy, że na razie to jeszcze wciąż tzw. płaskowyż na wykresie, "plateau". Dopiero około 20 marca, wraz z końcem nocy polarnej będzie można stwierdzić ostatecznie, że sezon zamarzania lodu arktycznego zakończył się definitywnie. Ostatnio warunki pogodowe w Arktyce uległy poprawie, tzn. są korzystne bardziej dla zamarzania niż topnienia. Pokrywa lodowa jednak w dalszym ciągu jest niezwykle małych rozmiarów.

Zobacz mapę koncentracji arktycznego lodu morskiego w kolorowej wersji. 

 Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2 Uni Bremen

W ciągu ostatnich 10 dni niewiele się zmieniało, a czapa polarna nie jest takich rozmiarów, jakimi cechowała się 30 lat temu. Jak pokazuje mapa Uni Bremen AMSR2 Morze Barentsa jest niemal wolne od lodu. Z kolei na Morzu Beringa dominuje kra lodowa, co można zobaczyć na zdjęciu satelitarnym NASA. Mapa NSIDC obok przedstawia zasięg lodu morskiego  10 marca 2016 i medianę dla 10 marca w okresie bazowym.

Zmiany zasięgu arktycznego lodu morskiego między 29 lutego a 10 marca 2016. Kliknij, aby powiększyć.

Na podstawie zmian zasięgu lodu, co przedstawia animacja, nie można uznać w stu procentach, że sezon roztopów się już rozpoczął. Na Morzu Beringa zasięg lodu ostatnio nieco wzrasta, a zmniejszaniu ulega obszar lodu na Morzu Ochockim. Poniżej znajduje się zestawienia wykresów Cryosphere Today pokazujących, czy faktycznie już zaczęły się roztopy w Arktyce.

Poniższe wykresy: NSIDC i Cryosphere Today

Zasięg arktycznego lodu morskiego w 2016 roku na tle 2012 roku i wyszczególnienie na tle ostatnich lat. NSIDC

Dane NSIDC (Narodowe Centrum Danych Lodu i Śniegu) wykazują, że sezon topnienia się rozpoczął, ale różnica względem maksimum z 2 marca nie jest duża. 10 marca zasięg arktycznego lodu morskiego liczył 14,37 mln km², zaś 2 marca było to 14,48 mln km². Zasięg lodu w Arktyce wg danych NSIDC jest drugim najmniejszym w historii pomiarów. Pierwsze miejsce obronił zeszły rok. 

Powierzchnia arktycznego lodu morskiego w 2016 roku na tle okresu 1979-2015. Cryosphere Today

Dane Cryospere dobitnie pokazują, że na razie należy mówić o tzw. plateau, a nie początku sezonu topnienia. Nawet jeśli sezon roztopów się rozpoczął, to tradycyjnie jego początek jest bardzo powolny. Są obszary, gdzie morskie akweny zamarzają.

Poniżej wykresy powierzchni lodu na wybranych akwenach arktycznych:

Na Morzu Beringa sezon topnienie jeszcze się nie rozpoczął.

W przypadku Morza Barentsa można powiedzieć, że sezon roztopów zaczął się już dawno temu, bo pod koniec stycznia. Obszar ten cechuje się potężną anomalią - powierzchnia lodu jest aż o blisko 0,5 mln km² mniejsza od średniej wieloletniej.

Lód na Morzu Ochockim powiększał swój obszar bardzo szybko, w pewnym momencie było go nawet więcej niż zwykle, ale wraz z nastaniem marca sytuacja uległa załamaniu.

Odchylenia temperatur od średniej 1981-2010 na półkuli północnej dla okresu 29 lutego - 9 marca 2016. NOAA/NCAR Reanalysis

Temperatury w pierwszej dekadzie marca w Arktyce, jak i na całej planecie były wyższe od średniej z okresu 1981-2010 (dane NOAA). W geograficznym centrum polarnym, jak pokazuje mapa anomalie sięgały wartości aż 8-10^oC. Lokalnie odchylenia dziennie były jeszcze wyższe. Mapa Climate Reanalyzer pokazuje, że choć teraz nad O. Arktycznym zrobiło się chłodniej, to anomalie dla całego regionu powyżej 60^oN są w dalszym ciągu wysokie. Wciąż niezwykle ciepłe są wody powierzchniowe Morza Barentsa co ilustruje mapa DMI z dnia 8 marca 2016. 

 Odchylenia temperatur od średniej 1979-2000 dla 11 marca 2016 r. Climate Reanalyzer

Nie tylko w Arktyce, ale np. w USA anomalie termiczne są wysokie co skutkuje katastrofalnym załamaniem pogody.

Porównanie grubości lodu morskiego w 2012 i 2016 roku dla 10 marca. HYCOM

Dane HYCOM pokazują dość "nieciekawą" sytuację dla 2016 roku. Ewidentnie widać, że powierzchnia grubego lodu jest mniejsza niż w roku rekordowego topnienia - 2012. Gruby, wieloletni lód praktycznie nie istnieje. W przypadku tak dużego wzrostu temperatur na Ziemi w ostatnich miesiącach i latach, możemy tylko domyślać się, jak będzie wyglądać sezon letnich roztopów w tym i w następnym roku. Czy naukowcy tacy jak Peter Wadhams się nie mylili?

Większość lodu na Morzu Beringa to kra lodowa. Nad morzem jest pochmurno, ale można dostrzec pokrywę lodową. 10 marca 2016, NASA Worldview.

I na koniec wspomniane na początku zdjęcie satelitarne Morza Beringa. Choć zasięg lodu ostatnio tam wzrasta, to na mapie widać, że jest to przyrost naciągany raczej na siłę. Dominuje tam kra lodowa, a lód jest bardzo cienki, a tym samym podatny na wiosennie topnienie.

Teraz pozostaje nam czekać na dalszy rozwój wydarzeń. Wydarzeń, które będą mieć wpływ na pogodę i wzorce pogodowe także u nas, w Polsce.

Zobacz także:

• Arctic News - okrucieństwo i fałszywa litość, wtorek, 1 marca 2016 Luty zapisze się jako rekordowy dla czapy polarnej Arktyki miesiąc. Sytuacja stała się bezprecedensowa, co przyznał szef Narodowego Centrum Danych Lodu i Śniegu, stwierdzając: W całej Arktyce było po prostu absurdalnie ciepło. To zdecydowanie najdziwniejsza arktyczna zima, jaką widziałem. Warunki, jakie panowały w Arktyce od końca grudnia do 20 lutego są sygnałem, że klimat w Arktyce i na całej planecie diametralnie się zmienia. Ocieplenie ziemskiej atmosfery i oceanów przyspiesza, świat jest cieplejszy o 1^oC względem średniej z XX wieku. Są to warunki, których nie da się wytłumaczyć Słońcem, czy wulkanami, a tylko wielką, antropogeniczną emisją gazów cieplarnianych. To już ponad 400 ppm CO₂.