Topnienie na Grenlandii - pierwsze podsumowanie

Sezon topnienia grenlandzkiego lądolodu zaczął się w tym roku wcześniej. Skala topnienia jest spora, od kwietnia do końca czerwca doszło do trzech skoków ekstremalnego zakresu roztopów. W Nuuk (zachodnie wybrzeże Grenlandii) 9 czerwca padł rekord ciepła, temperatura osiągnęła wartość 24^oC. Wykres obok pokazuje dotychczasowy zasięg topnienia na Grenlandii w tym roku.

Mapy pokazują: całkowitą liczbę dni w czasie których zachodziło topnienie 1 stycznia - 19 czerwca 2016. Druga mapa pokazuje anomalie w stosunku do średniej 1981-2010. Dodatnia anomalia oznacza, że przez więcej dni niż wynosi średnia topił się lądolód. Wykres przedstawia zasięg topnienia do 19 czerwca na tle sezonu 2012. Źródło danych: National Snow and Ice Data Center/Thomas Mote, University of Georgia.

Topnienie na Grenlandii zachodzi w tym roku w szybkim tempie, ale nie tak, jak miało to miejsce w 2012 roku. Do końca czerwca zakres topnienia był mniejszy niż w 2012, ale wyprzedzał trzy ostatnie lata. W tym roku, do tej pory topnienie jest szczególnie dotkliwe w południowo-zachodniej Grenlandii. Tylko za wyjątkiem północno-zachodniej części wyspy, topnienie wykraczało poza średnią 1981-2010. Ten intensywnie topnienie z powodu wysokich temperatur zaowocowały powstaniem stawów topnienia w południowo-zachodniej części Grenlandii, a tym samym spływ lodowców do morza, co przekłada się na utratę ilości lodu.  

Zestawienie map dla 2012, 2013, 2014 i 2015 roku, przedstawiające anomalię topnienia lądolodu w liczbie dni. Dodatnia anomalia oznacza większą niż wynosi średnia 1981-2010 liczbę dni, kiedy zachodziło topnienia. Źródło danych:  National Snow and Ice Data Center/Thomas Mote, University of Georgia.

Średnie ciśnienie atmosferyczne w okresie 1 maja - 19 czerwca 2016 na Grenlandii, oraz średnie anomalie temperatur. National Snow and Ice Data Center/NOAA ESRL Physical Sciences Division

Przeważnie wysokie ciśnienie w centrum Grenlandii w okresie od 1 maja do 19 czerwca, transportowało ciepło znad Oceanu Atlantyckiego do południowo-zachodniej części wyspy, jednocześnie zapewniając słoneczną pogodę. Jednocześnie wychodzące z okolic Półwyspu Labradorskiego niże pomagały w transporcie ciepła na północ, do Grenlandii i nad obszar Morza Baffina i Cieśniny Davisa. Podobny wzór pogodowy, którzy przyczynił się do rekordowych temperatur w NuuK, miał miejsce na początku kwietnia, doprowadzając w ten sposób do intensywnego topnienia na samym początku wiosny. Od początku maja do 19 czerwca za wyjątkiem centralnej części wyspy temperatury były od 0,5 do 2^oC wyższe od średniej 1981-2010. 

Sezon topnienia na Grenlandii trwa, a jego szczyt jeszcze nie miał miejsca. Na razie rekordzistą pozostaje rok 2012. Wielkie roztopy na Grenlandii nie mają dla nas korzyści, rośnie poziom oceanów. Duża ilość zimnej i słodkiej wody powoduje anomalie na Oceanie Atlantyckim i wpływa na powstawanie ekstremalnych warunków pogodowych.

Na podstawie: National Snow and Ice Data Center

Zobacz także:

• Megatopnienie na Grenlandii, szybki start, wtorek, 12 kwietnia 2016  Ogromna fala ciepła uderzyła w zachodnią część Grenlandii podnosząc temperatury z -20^oC do do +5^oC. Anomalie termiczne przekroczyły 20^oC, a w całej Arktyce średnia temperatura dla 11 kwietnia była wyższa o ponad 4^oC w stosunku do średniej 1979-2000.