Kolejne uderzenie w lód Morza Czukockiego

Warunki dla zamarzania arktycznych wód jak na razie pozostają dobre. Dzięki odpowiedniej cyrkulacji atmosferycznej i niskim temperaturom szybko zamarzają akweny na których wcześniej pokrywa lodowa rozwijała się bardzo powoli. Ta sytuacja może jednak zostać zakłócona. Mapa obok (kliknij, aby powiększyć) przedstawia aktualny zasięg lodu morskiego na Oceanie Arktycznym. 

Zasięg arktycznego lodu morskiego w 2019 roku względem wybranych lat, oraz średniej 1981-2010. Wykres pokazuje zapis dziennych odczytów w 5-dniowej średniej. NSIDC

Trend spokojnych i w miarę chłodnych warunków atmosferycznych jest kontynuowany. Dzięki czemu zasięg lodu morskiego w Arktyce jest spory, jak na ostatnie lata, co ilustruje powyższy wykres.  8 grudnia lód morski zajmował obszar liczący 11,21 mln km² i nie jest tym samym rekordowy. Rekordzistą pozostaje rok 2016 - 10,52 mln km². 

 Powierzchnia lodu morskiego w 2019 roku względem wybranych lat. Dane NSIDC, wykres Nico Sun 

Podobnie jest w przypadku faktycznej powierzchni lodu, co świadczy o tym, że odpowiednio niskie temperatury nadrabiają zaległości w zamarzaniu.  Działanie komórki polarnego powietrza od połowy października do grudnia przyczyniło się w końcu do wychłodzenia wód i ich zamarznięcia na znacznym obszarze. Resztę dzieła dopełniają lokalne zmiany pogodowe, powiązane zresztą z tym co dzieje się w Arktyce. Przede wszystkim w Zatoce Hudsona, która w ciągu ostatnich dni bardzo szybko zaczęła zamarzać, podobnie jak i też Morze Baffina. Ale nie wszędzie tak jest. Mapa obok pokazuje odchylenia powierzchni lodu względem średniej 2007-2016. 

Wysokość geopotencjału ilustrująca stan troposferycznego wiru polarnej po lewej, oraz odchylenia temperatury od średniej 1981-2010 dla okresu 1-6 grudnia 2019. NOAA/ESRL

Wir polarny ma się dobrze, ale nie aż tak, i od czasu do czasu ciepło wbija się nad region Arktyki, co pokazuje mapa odchyleń temperaturowych. Dlatego też jedne akweny, tak jak Morze Baffina i Zatoka Hudsona szybko zamarzają (tam jest centrum wiru polarnego), a inne nie, wręcz lód wycofuje się.

Zmiany powierzchni lodu morskiego na poszczególnych akwenach. Wipneus, dane AMSR2, University of Hamburg

Tu za przykładem idzie część atlantycka z Morzem Grenlandzkim na czele. Ciepło i sztormy zredukowały tamtejszy lód, a na Morzu Barentsa i Karskim zamarzanie jest powolne. Cienki jak plaster lód zwiększa swoje rozmiary, po czym wycofuje się z powodu wiatru i napływu morskich, ciepłych mas powietrza.

Prognozowane warunki pogodowe w Arktyce na 10-11 grudnia 2019 roku. Tropical Tidbits

Zamarzanie ruszyło też na Morzu Czukockim, ale warunki pogodowe mogą spowodować, że lód nawet jeśli się nie wycofa, to nie będzie zwiększać swojej powierzchni. Zmiany mogą dotknąć też pokrywę lodową na zachodzie Morza Beauforta. Wir polarny przestaje być już stabilny, i jak pokazuje mapa dojdzie do powstania bardzo silnego wyłomu i tym samym załamania prądu strumieniowego. To otworzy drogę dla ciepłych mas powietrza. Odchylenie temperaturowe, co pokazuje mapa obok, zwiększy się o 10 a nawet 15^oC. W praktyce będzie to oznaczało wzrost miejscami nawet do zera stopni, choć nad niemal całym Morzem Czukockim będzie panował bardzo lekki mróz.

Mozaika zdjęć pokrywy lodowej Basenu Arktycznego, Morza Czukockiego i wschodniej części Morza Wschodniosyberyjskiego z 6-8 grudnia 2019 roku. Sentinel, Sea Ice Denmark

Lekki mróz spowolni dalsze wychładzanie wody, która wcześniej nie zamarznęła. Długoterminowe prognozy pogody w Arktyce trudno przewidzieć, ale w kolejnych dniach sytuacja powinna się uspokoić, a dalsze zamarzanie powinno być kontynuowane

Zobacz także:

• Silny sztorm wdziera się nad Morze Czukockie, wtorek, 26 listopada 2019 Tempo zamarzania Oceanu Arktycznego jak na razie przebiega bez przeszkód dzięki niskim temperaturom i braku silnych adwekcji wynikających z anormalnego zachowania się prądu strumieniowego. Sytuacja ta nie jest jednak wieczna.