Słońce już zaszło i skończył się definitywnie sezon topnienia 2022

Zaczęła się już noc polarna, a wraz z nią rozpoczął się na dobre sezon zamarzania. Wrześniowe minimum według danych NSIDC miało miejsce 18 września. Wraz ze spadkiem temperatur nad czapą polarną zamarzły już wszystkie połynie.

Zasięg występowania arktycznego lodu morskiego 19 września 2022 roku. Pomarańczowa linia przedstawia średni dla tego dnia zasięg lodu w latach 1981-2010. Sea Ice Index - NSIDC

Wrześniowe minimum wyniosło 4,674 mln km², co oznacza dziesiątą najmniejszą w historii pomiarów wartość. W dniach o 1 do 18 września pokrywa lodowa skurczyła się o 528 tys. km². Jest to dość spora (szybsza od średniej wieloletniej) wartość utraty lodu we września, bo sezon roztopów nie miał impetu topnienia. Szczególnie widać to było w lipcu.  Od 18 września zasięg lodu zwiększył się o 64 tys. km². Dużo większe zmiany zaszły w przypadku faktycznej powierzchni lodu (area).

Zmiany powierzchni lodu morskiego w 2022 roku w zestawieniu ze zmianami lat poprzednich i średnich z poprzednich dekad. Prawy wykres przedstawia tempo spadku/przyrostu powierzchni lodu morskiego w ciągu ostatniego miesiąca.

Powierzchnia lodu to faktyczny obszar, jaki zajmuje lód morski na Oceanie Arktycznym i innych akwenach morskich Arktyki. Zasięg (extent) to przestrzeń jaką zajmuje lód na danym akwenie morskich. Wlicza się w niego luki w pokrywie lodowej. Tak więc powierzchnia zawsze jest mniejsza niż zasięg. Przyjmuje się, że minimum powierzchni lodu miało miejsce 13 września i wyniosło 2,217 mln km². Tak więc od tego dnia areał lodu wzrósł o 294 tys. km², czyli 20,1% szybciej niż średnia z ostatnich 10 lat.

Odchylenia temperatur od średniej 1981-2010 w dniach 1-18 września 2022 roku. Wartość anomalii na poziomie ciśnienia 925 hPa (750 m.n.p.m). Prawa mapa przedstawia uśrednionego dla 1-18 września 2022 ciśnienie atmosferyczne. NOAA/ESRL

Obniżający się zasięg, a jednocześnie rosnąca powierzchnia, to efekt działania pogody. W sektorze amerykańskim występowało wysokie ciśnienie. Antycyklon w drugiej dekadzie września zajmował spory obszar, zagęszczając krę lodową, zmniejszał zasięg lodu morskiego. Jednocześnie zbliżająca się noc polarna i słabe zachmurzenie powodowały zamarzanie wszelkich ubytków w czapie polarnej. Wysokie temperatury w sektorze amerykańskim to wynik działania wysokiego ciśnienia obejmującego też Grenlandię. Ten sam wzór baryczny odpowiedzialny jest też za silną adwekcję mas powietrza nad Grenlandią na początku września. Aktualnie temperatury w obszarze wyżu barycznego wynoszą około -16^oC. Sezon zamarzania się rozkręca. Rozwija się też wir polarny. 

Na podstawie National Snow and Ice Data Center: The sun sets on the melt season