Arctic News - zamrażanie kruchego lodu

Arktyczna czapa lodowa  przekroczyła poziom 9 mln km² i cały czas jest szóstą najmniejszą w historii pomiarów. Różnica w wielkości czapy lodowej w stosunku do ostatnich rekordowych lat zaczęła się zmniejszać, ale wciąż na tle  2012 roku jest duża. Obecnie obserwowany jest podobny efekt fluktuacji, gdzie lód w Arktyce przyrasta i tym samym jego zasięg i powierzchnia są większe niż w poprzednim roku. To nie znaczy, że sytuacja jest dobra.

 

Stan lodu w Arktyce, AMSR2, Uni Bremen.

Po pierwsze lód nie ma jednolitej struktury, wciąż pęka a nawet kruszy się, co jest normalnym zjawiskiem, ale nasilającym się w ostatnich latach. Ocieplenie wód i atmosfery powoduje to, że pokrywa lodowa ma coraz większą tendencję do pękania i kruszenia się w okresie nocy polarnej. Po drugie, jego miąższość nie regeneruje się już tak jak kiedyś, a przynajmniej nie ma takiej możliwości.

Lód bardzo szybko przyrasta obecnie na Morzu Karskim co jest związane z obecnością mroźnych mas powietrza. Powoli natomiast zamarzają wody południowego odcinka Przejścia Północno-Zachodniego i wody Morza Czukockiego.

Zmiany w zasięgu lodu w Arktyce, powyżej wykres roczny, poniżej wyszczególnienie, IARC-JAXA.

Obecnie tempo zamarzania zwolniło czego przyczyną jest ciepła woda na obrzeżach Arktyki, tzn. Morze Czukockie, Cieśnina Davisa, czy Morze Barentsa, które każdej zimy częściowo także zamarza. Obecnie czapa lodowa ma 9 mln km² i jest o prawie milion kilometrów kwadratowych większa niż rok temu. Niewielkie są jednak różnice w stosunku do 2011 czy 2010 roku. W przypadku 2009 roku pokrywa lodowa w tym roku jest mniejsza o około 0,25 mln km². Cały czas występuje ogromna luka między dawnymi latami XX wieku, a obecnym rokiem. Wynosi ona milion kilometrów kwadratowych.

Zdjęcie centralnej części pokrywy lodowej wykonane w podczerwieni, ze względu na noc polarną, Environment Canada.

Na zdjęciu w podczerwieni możemy zobaczyć, że pokrywa lodowa pomimo swoich "ogromnych rozmiarów" jest silnie popękana. Bez powiększania zdjęcia można to wyraźnie zobaczyć.

Porównanie grubości lodu z 2010 roku i obecnego (kliknij, aby powiększyć), Naval Research Laboratory (HYCOM).

Stan lodu, jeśli chodzi o jego grubość jest zły, nawet na tle zupełnie niedawnych lat. Spadł znacząco udział lodu grubego, natomiast cienki lód jedno lub dwuletni jak pokazuje zdjęcie w podczerwieni, jest podatny na pęknięcia i kruszenie. Taki stan rzeczy w ewentualnych sprzyjających warunkach pogodowych może przyspieszyć topnienie w 2014 lub 2015 roku.

Nie należy wyciągać wniosków, że lód w tym roku jest w Arktyce większy, więc globalne ocieplenie się skończyło. W 2008 i 2009 roku też był większy w stosunku do 2007 roku. Ostatnie lata należą do najcieplejszych w historii pomiarów, więc nie należy twierdzić, że czeka nas ochłodzenie, bo w 2013 roku lodu było więcej niż w paru ostatnich latach.

 Zmiany zasięgu lodu na przestrzeni ostatnich latach, w trakcie wrześniowego minimum, NSIDC.

Należy liczyć się z tym, że pokrywa lodowa w 2014 lub 2015 roku będzie topić się szybciej. Należy wziąć pod uwagę to, że w okresie 2015-2020 nastąpi przełamanie krytycznego punktu, gdzie lód będzie się topić na tyle szybko, że któregoś roku z tego okresu padnie zero. Czyli lód stopi się całkowicie. To będzie oznaczać radykalne zmiany w naszej pogodzie i na znacznych obszarach planety.


Zobacz także:

• Październik 2013 - po 2007 roku..., czwartek, 31 października 2013 
• Arctic News - ciepło i zimno, sobota, 19 października 2013
  Od dnia, kiedy pokrywa lodowa miała minimalne rozmiary minął już ponad miesiąc. Tempo przyrostu lodu jest mniej więcej takie same jak rok temu. Zarówno w 2012 i w tym roku od dnia kiedy lód zaczął przyrastać, jego zasięg zwiększył się o około 2,8 mln km². Warunki, jakie obecnie są w Arktyce umożliwiają szybkie zamarzanie wód Oceanu Arktycznego. Zasięg lodu 18 października wynosił 7,52 mln km², co oznacza, że pokrywa lodowa w tym roku jest większa