Strony

czwartek, 4 września 2014

Sierpień 2014 - zamarznięty i niedostępny

Sierpień był kolejnym miesiącem letnim podczas którego arktyczny lód topił się dość wolno, nieco wolniej wynosi średnia dla tego miesiąca. Charakterystyczną cechą sierpniowego topnienia była wysoka koncentracja lodu. Jedynie na Morzu Wschodniosyberyjskim i częściowo na Beauforta, oraz na Morzu Łaptiewów i następnie częściowo w Basenie Arktycznym, koncentracja lodu była niska. Na początku sierpnia doszło do otwarcia Przejścia Północno-Wschodniego. Szlak ten do końca miesiąca pozostał żeglowny, aczkolwiek Cieśnina Wilkickiego została zablokowana prze krę lodową. Pozostał jedynie prześwit na północ od wysp Ziemi Północnej. Z kolei Przejście Północno-Zachodnie pozostaje zamknięte i mało prawdopodobne, by miało się otworzyć.

Mapa pokazująca średni zasięg arktycznej pokrywy lodowej w sierpniu 2014 roku. Fioletowa linia pokazuje średni zasięg lodu dla okresu 1981-2010 dla sierpnia. Sea Ice Index - NSIDC

Średni zasięg arktycznego lodu morskiego w sierpniu wyniósł 6,22 mln km2, to jest dokładnie o 1 mln km2 mniej niż wynosi średnia 1981-2010 dla sierpnia. Zasięg lodu był większy niż w ostatnich latach, szczególnie na tle rekordowego 2012 roku. W sierpniu 2012 roku średni zasięg lodu liczył 4,71 mln km2, to o 1,51 mln km2 mniej niż w tym roku. Na wszystkich akwenach Arktyki zasięg lodu w ubiegłym miesiącu był mniejszy niż wynosi średnia. Za wyjątkiem Morza Barentsa, gdzie w tym roku jego go wyjątkowo dużo. Ciekawostką już wcześniej wspominaną jest dość daleko na północ wysunięta granica lodu od strony Morza Łaptiewów. Zaledwie 5 stopni od bieguna północnego.


 Zmiany w zasięgu arktycznego lodu dla 2014 roku na tle ostatnich lat.


Średni zasięg arktycznego lodu morskiego w sierpniu był siódmym najmniejszym w historii pomiarów. Tak stan utrzymał się do końca miesiąca. Tempo dobowego spadku zasięgu lodu był nieco wolniejsze niż wynosi średnia, liczyło ono 54,3 tys. km2. Jak pokazuje poniższy wykres tempo spadku liniowego na dekadę dla sierpnia tego roku wyniosło 10,3%.
  
Sierpień był nieco cieplejszy niż lipiec w Arktyce, szczególnie we wschodniej części Syberii i nad morzami: Czukockim Wschodniosyberyjskim i Łaptiewów. Temperatury nad południową częścią Morza Łaptiewów były nawet o 4oC wyższe od średniej 1981-2010. Zimno było nad Morzem Barentsa.


Zmiany zasięgu lodu w Arktyce dla lipca w okresie 1978-2014.

Po raz drugi z rzędu nie dojdzie do otwarcia legendarnego szlaku morskiego. Po raz pierwszy Przejście Północno-Zachodnie w pełni otworzyło się w 2007 roku. W 2008 zaś otworzyło się częściowo, tzn południowe cieśniny były wolne od lodu, a główny szlak, cieśniny określane pod wspólną nazwą Kanał Parry'ego był zablokowany przez krę. W 2009 roku szlak ten był zamknięty, następnie w latach 2010-2012 otwierał się pod koniec sierpnia. Dopiero w 2013 roku i w tym pozostał zamknięty. Chociaż odpowiednio przystosowane jednostki morskie byłyby w stanie Kanał Parry'ego pokonać.  Wolne od lodu Przejście Północno-Zachodnie w ostatnich latach jest co prawda związane z ocieplającym się klimatem, ale mechanizmem umożliwiającym jego otwarcia jest dodatni indeks AO. W trakcie dodatniej Oscylacji Arktycznej wyż nad Morzem Beauforta i Archipelagiem Arktycznym przynosi słoneczną pogodę i sprowadza ciepłe masy powietrza. To sprzyja roztapianiu lodu w kanadyjskich cieśninach. Jak pokazuje wykres poniżej w tym roku powierzchnia lodu w Kanale Parry'ego jest dość znaczna, większa nawet niż średnia z okresu 1981-2010.


Powierzchnia lodu w Kanale Parry'ego w 2014 roku i w ostatnich latach.

Czytając te dane, a szczególnie gdy zajrzymy w następnym temacie do danych PIOMAS, będziemy mieli wielką pokusę, by stwierdzić, że to już koniec globalnego ocieplenia i że będzie dobrze. Niestety nie będzie dobrze. W tym roku warunki pogodowe nie sprzyjały topnieniu lodu, więc nie można stwierdzić, że klimat się nie ociepla, czy ochładza, bo w Arktyce lodu jest więcej niż rok czy dwa lata temu. W 2000 roku taki stan w jakim się znajduje czapa polarna byłby czymś spektakularnym, jak topnienie 2012.


Na podstawie: National Snow and Ice Data Center

Zobacz także:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz