Sezon topnienia już trwa - rekordowo mała powierzchnia lodu w Arktyce

Generalnie sezon zamarzania się jeszcze nie zakończył. Moment ten zwykle przypada pomiędzy 10 a 15 marca. Czasem zdarza się, że pokrywa lodowa kurczyć się zaczyna około 20 marca. Chodzi oczywiście o zasięg, ale ten jest manipulowany przez wiatr i dryf paku lodowego. Ale większą rolę odgrywa rzecz jasna powierzchnia lodu, nie zasięg - który rozumiemy jako obszar zajmowany przez lód na danej przestrzeni.

Zobacz mapę koncentracji arktycznego lodu morskiego w kolorowej wersji

Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2, University of Bremen

Jak widać na mapie, rozmiar czapy polarnej od końca lutego się nie zmienił. Przede wszystkim fatalnie wygląda lód na Morzu Beringa. Podobnie jest w przypadku Morza Barentsa, jak całego obszaru od strony Oceanu Atlantyckiego.

  Powierzchnia lodu morskiego w 2018 roku względem wybranych lat. Dane NSIDC, wykres Nico Sun

Tak więc mamy już rozpoczęty sezon topnienia. Sezon topnienia zaczął się na początku lutego, widać to na wykresie pokazującym zmiany powierzchni lodu. Od 23 lutego do 3 marca powierzchnia lodu skurczyła się o 80 tys. km². Oczywiście sytuacja ta teoretycznie może się zmienić. Mapa obok przedstawia anomalie powierzchni lodu morskiego względem średniej 2007-2016.  Do takiej sytuacji jeszcze nigdy nie doszło, przynajmniej jeśli chodzi o pomiary satelitarne. A nawet jeśli, to powierzchnia lodu 20 czy 50 lat temu była zdecydowanie większa niż dziś. Spore wahnięcia mogły się zdarzać, ale dziś, to co innego.

 Powierzchnia lodu morskiego w 2018 roku względem wybranych lat. Dane NSIDC, wykres Nico Sun

Ten wykres pokazuje sytuację na cały rok. Wyraźnie widać obraną na topnienie trajektorię. Nie znaczy to, że w tym roku padnie rekord. W 2012 roku powierzchnia i zasięg lodu były większe niż w tym czy poprzednim roku, co też pokazuje jeden i drugi wykres.

Prognozowane odchylenia temperatur od średniej 1979-2000 w Arktyce dla 5-7 marca 2018 roku. Climate Reanalyzer

Temperatury w Arktyce są wciąż wysokie, szczególnie na obrzeżach. Ogólnie temperatury spadną, co pokazuje animacja. Możliwe że dojdzie do poprawy, ale tylko w nielicznych miejscach, głównie na Morzu Karskim, które i tak już jest zamarznięte. Być może sytuacja poprawi się na Morzu Barentsa, ale raczej w niewielkim stopniu, i to raczej w drugiej połowie tygodnia. Animacja jest do środy, bo nie wiadomo tak naprawdę, co będzie się dziać później. Pogoda jest nieprzewidywalna Z kolei na Morzu Beringa sytuacja będzie wciąż fatalna. Być może dopiero 9 marca sytuacja zacznie się tam poprawiać, ale do 9 marca jest jeszcze daleko. Szybkie topnienie zaczęło się na Morzu Labradorskim. Czyli ogólnie, nie należy się spodziewać poprawy sytuacji w Arktyce, przynajmniej jeśli chodzi o najbliższe dwa-trzy dni.

Pokrywa lodowa na Morzu Beringa i Czukockim 3 marca 2018 roku. NASA Worldview

A później? Wszystko zależy od pogody, ale ostatnie lato pokazało, że warunki pogodowe muszą ostro się przyłożyć (chmury, brak eksportu lodu przez C. Frama), by wyhamować topnienia. A i tak zasięg lodu we wrześniu spadł grubo poniżej 5 mln km². Prawdopodobieństwo rekordowego topnienia lodu jest wysokie, chyba że tym razem ponownie warunki pogodowe nie będą sprzyjać. Ciepła Arktyka zimą, i mała powierzchnia lodu mogą się przełożyć na większą tendencję do formowania się chmur latem - jest po prostu więcej wilgoci. Ale to tylko teoria, nie wiadomo co może się stać. Temperatury rosną, także temperatury oceanów.

Zobacz także:

• Arctic News - najazd wiosennych temperatur w Arktyce, czwartek, 1 marca 2018 Luty był najgorszym w Arktyce miesiącem. Wysokie temperatury, wręcz wiosenne wartości i ekstremalne wzorce pogodowe doprowadziły do tego, że przez cały miesiąc pokrywa lodowa była rekordowo małych rozmiarów, szczególnie jeśli pod uwagę weźmiemy powierzchnię lodu.
• Katastrofa klimatyczna w Arktyce - Morze Beringa niemal wolne od lodu, środa, 21 lutego 2018 To co się dzieje w Arktyce w tym roku, przechodzi ludzkie pojęcie. Ale w sumie nie ma w tym nic dziwnego, choć niejeden badacz klimatu ma prawo być zaskoczonym. Nie tylko całościowo ma miejsce rekordowo niski zasięg i mała powierzchnia lodu. Absolutnym zdarzeniem jeśli chodzi o bicie kolejnych rekordów jest to, co ma miejsce na Morzu Beringa i Czukockim.