PIOMAS (marzec 2021) - nierównomierny przyrost

Marzec 2021 był w Arktyce wyjątkowo zimny, dzięki czemu czapa polarna przybrała na wadze. Wydaje się być to dobrą wiadomością, problem w tym, że jeden czy dwa miesiące wiele nie zmienią. Ponadto, ten dodatkowy przyrost miał miejsce w obszarze lodu sezonowego. 

Objętość lodu w Arktyce w 2021 roku względem wartości z ostatnich lat i średniej 1979-2001. PIOMAS

Na koniec zeszłego miesiąca został osiągnięty przyzwoity jak na ostatnie lata wynik. 31 marca objętość lodu wyniosła 22 473 km³, co stanowi szóstą najmniejszą w historii pomiarów wartość. Teoretycznie taka sytuacja powinna uchronić czapę polarną przed ryzykiem ogromnych strat w porze letniej. Animacja obok (kliknij, aby powiększyć) pokazuje zmiany grubości lodu morskiego w marcu 2021. Widzimy na niej, że grubość lodu jest owszem spora, ale nie jest to stan, jaki miał miejsce w XX wieku. Przez cały marzec, jak na sam koniec miesiąca objętość lodu była mniej więcej taka sama jak w minionej dekadzie, w tym w 2012 roku.

 

 

Grubość arktycznego lodu morskiego dla 31 marca w latach 2007-2021.

Cechą wspólną ostatnich lat jest to, że ilość i grubość lodu wzdłuż północnych brzegów Grenlandii i Archipelagu Arktycznego jest mniejsza niż kilkanaście lat temu, i stale się zmniejsza z powodu rosnących temperatur. Ten rok nie jest wyjątkiem. Niebieskie odcienie na mapach obok pokazują miejsca, gdzie grubość pokrywy lodowej jest w tym roku mniejsza niż w latach poprzednich. Przykładem jest rok 2012, kiedy miało miejsce rekordowe topnienie. Co z tego, że pak lodowy jest grubszy wzdłuż wybrzeży Eurazji. Stopi się w czerwcu lub w lipcu.
 

Grubość lodu morskiego w marcu 2021 roku i jej odchylenia w stosunku do średniej 1981-2010. PIOMAS/Zachary Labe

 

Na tle średniej wieloletniej wyraźnie widać dwa obszary: grubszy niż zwykle lód u wybrzeży Syberii, który powstał na skutek działania sezonowych zmian pogodowych i cieńszy niż zwykle w sektorze amerykańskim.  

 

Na tej tabeli przedstawiona jest dokładna rozpiska objętości lodu na 31 marca. W różowych kolumnach przedstawione są różnice względem poprzednich lat i średnich dekadowych, także ich procentowe wartości. Ilość lodu morskiego na dzień 31 marca 2021 roku znalazła się na szóstym miejscu. To skutek działania warunków pogodowych w marcu i poprzednich miesiącach. Wykres obok pokazuje, że tempo przyrostu lodu w marcu było z tego tytułu szybkie. Wiele to niemienia, gdyż lód przestał się odkładać w sektorze amerykańskim, tam, gdzie jest go zwykle najwięcej. To rezultat zmian, jakie zachodzą już od lat. Woda i atmosfera są cieplejsze, więc czapa polarna szybko się topi. Następnie jesienią zachodzi szybkie zamarzanie, w wyniku czego energia cieplna zostaje uwięziona pod lodem.

Zmiany objętości lodu morskiego w Basenie Arktycznym i rosyjskich akwenach morskich w 2021 roku w zestawieniu ze zmianami z lat 2000-2020.

 

Efekt pokazują dwa powyższe wykresy. Ocieplający się ocean więzi energię pod lodem. W ostatnich kilkunastu latach roztopy były na tyle duże, że sporo energii cieplnej nagromadziło się w wodach głębinowych Morza Beauforta i Basenu Arktycznego. Zaczynamy już obserwować pierwsze tego skutki. Lód wolniej przyrasta, a będąc cienki, łatwiej się topi latem. Drugi wykres jest dowodem na to, że szelfowe wody stykające się z lądem łatwo zamarzają zimą. Tak więc lód w tej części Oceanu Arktycznego szybciej przyrasta. Za to latem ze względu na działanie kontynentalnego powietrza  szybko się roztopi.

Zmiany średniej miesięcznej ilości lodu morskiego w Arktyce dla marca w latach 1979-2021. Dane PIOMAS

Średnia dla marca 2021 objętość lodu wyniosła niecałe 21,5 tys. km³. To blisko jedna trzecia mniej niż w latach 80. XX wieku. Zmiany na tle raptem 40 lat są duże. W przeszłości takie zmiany zachodziły w dużo wolniejszym tempie. 

Obecna sytuacja w Arktyce całościowo wydaje się być w porządku jak na ostatnie lata, ale rozmieszenie lodu to już zupełnie inna sprawa. Taka konfiguracja, jaką przedstawiają powyższe mapy i wykresy oznacza, że o szybkie roztopy będzie łatwo.

Zobacz także:

• PIOMAS (luty 2021) - słaby efekt silnego zamarzania, sobota, 6 marca 2021 Dane z modelu Pan-Arctic Ice Ocean Modeling and Assimilation System (PIOMAS) pokazują, że zmiany w arktycznej czapie polarnej nie przyniosły adekwatnego przyrostu grubości i ilości lodu morskiego.
• PIOMAS (styczeń 2021) - poprawa stanu czapy polarnej jak rok temu, piątek, 5 lutego 2021