Luty 2016 - zniszczona zima

Luty kontynuował styczniowy letarg w zamarzaniu arktycznych akwenów morskich. Jednak letarg, to dość delikatne słowo, bardziej pasowałoby tu - katastrofa klimatyczna, a przynajmniej początek tej katastrofy. Czapa polarna była w lutym rekordowo małych rozmiarów. To oznaka zmieniającego się klimatu, temperatura rośnie, co wpływa na stan arktycznego lodu. 

Średni zasięg arktycznej pokrywy lodowej w lutym 2016 roku. Fioletowa linia pokazuje średni zasięg lodu dla okresu 1981-2010 dla lutego. Sea Ice Index - NSIDC

Przez pierwsze trzy tygodnie lutego zasięg lodu w Arktyce rósł powoli, a bywały dni, kiedy czapa polarna kurczyła się, co potwierdzały nie tylko dane NSIDC, ale także Cryosphere. Większość wzrostu zasięgu lodu, szczególnie w ostatnich dniach lutego wynikała ze zmian na Morzu Ochockim, którego znaczenie jest niewielkie. To lód sezonowy o relatywnie niewielkiej powierzchni, znajdujący się poza O. Arktycznym. Największy ubytek w pokrywie lodowej Arktyki widoczny jest na Morzu Barentsa, Beringa i częściowo też Karskim. Przy czym w przypadku M. Karskiego mały zasięg lodu występował w pierwszej połowie miesiąca. Potem akwen ten zaczął zamarzać. 

Zmiany zasięgu arktycznego lodu morskiego w 2015/16 roku na tle ostatnich lat.

Średni dla lutego zasięg lodu w Arktyce był najmniejszym w historii pomiarów. To kontynuacja tego, co działo się w styczniu, a zapoczątkowane zostało na koniec grudnia. Średni zasięg lodu morskiego wyniósł 14,22 mln km², a więc 1,16 mln km² mniej niż wynosi średnia 1981-2010. To też 0,2 mln km² mniej niż w rekordowym dla lutego. 2006 roku. Tempo wzrostu zasięgu lodu morskiego w lutym było mniejsze niż zwykle - 19,7 tys. km² na dobę. Średnia to 20,2 tys. km² na dobę. Przy czym na tak względnie dużą wartość miał ostatni tydzień lutego.

 Anomalie temperatur i parowania  w Arktyce dla lutego 2016. NASA AIRS instrument.

Dane Atmospheric Infrared Suunder (AIRS) z satelity NASA pokazują wysokie wartości temperatur w Arktyce dla lutego 2016. Prowadzone od 2003 roku pomiary pokazują wysoki skok temperatur. O ponad 5^oC dla większości regionów O. Arktycznego względem średniej 2003-2015. Niezwykle ciepło było nad M. Karskim. Kilkakrotnie temperatury zbliżały się do wartości zera stopni.  Luty w Arktyce bardziej przypominał kwiecień, a miejscami nawet późniejsze miesiące. Dane pokazują także dużą skalę wytrącania wody, a więc jej parowanie, co przedstawia druga mapa. Wysokie temperatury i okresowe roztopy, sprawiły, że do atmosfery dostała się większa niż zwykle ilość wilgoci, a Arktyka zimą jest suchym miejscem. Para wodna to gaz cieplarniany. Skoro jest jej więcej, to wyższe są temperatury. W przyszłości taka sytuacja będzie zdarzać się częściej, bo są to samonapędzające się dodatnie sprzężenia zwrotne, które przyspieszą rozpad czapy polarnej. Mapa obok, po lewej pokazuje o ile później/wcześniej niż zazwyczaj rozpoczął się proces zamarzania w Arktyce. Mapy komentować chyba nie trzeba.

 Dekadowe tempo spadku zasięgu arktycznego lodu morskiego.

I w końcu wykres pokazujący wieloletni trend spadkowy. Ze względu na rekordowo niski zasięg trend wykazuje duże odchylenia w dół. Dekadowe tempo utraty lodu dla lutego jest niewielkie, bo wynosi jedynie 3%, ale mimo wszystko zmiany są duże.

Co oznacza zaistniała sytuacja. To oczywiste i nie trzeba tego powtarzać, że klimat się ociepla i nawet sceptycy zaczynają przechodzić na stronę wrogiego obozu - "klimatologów-panikarzy". Zmiany są na tyle szybkie, że nie mają precedensu. Możemy tylko się domyślać, co będzie dalej. 

Na podstawie: National Snow and Ice Data Center

Zobacz także:

• Styczeń 2016 - zimowy letarg zamarzania, sobota, 6 lutego 2016 Początek 2016 roku to, zmiany, które potwierdzają prognozy klimatologów mówiących o szybkim stopieniu czapy polarnej. Niezależnie od tego kiedy do tego dojdzie, styczeń 2016 to ostrzeżenie, że ten czas w końcu nadejdzie, prędzej czy później Z punktu widzenia zmian klimatu i wymuszonej temperatury, która przekracza 2^oC, koniec lodu w Arktyce jest nieunikniony. Nie wiemy tylko, kiedy to dokładnie nastąpi. Pewne jest, że w tej połowie wieku, a nawet jeszcze w tej dekadzie.