PIOMAS (30 kwietnia 2016) - megatopnienie staje się faktem

Po czterech latach wraca rekordowe topnienie lodu w Arktyce. To już jest pewne. Pokazuje to wiele zmiennych, jak temperatury, zasięg lodu, rozmach topnienia, jaki ma miejsce w ostatnich tygodniach, z danymi PIOMAS na czele. A także prognoza pogody na najbliższe dni. Widmo zagłady pokazuje animacja obok, to co się stało na Morzu Beauforta jest ewenementem. Przynajmniej na skalę o ostatnich 10-12 tysięcy lat. 

Objętość lodu w Arktyce w 2016 roku na tle ostatnich lat. PIOMAS

Objętość lodu w Arktyce dla całego kwietnia wyniosła 22458 km³ - to rekord w stosunku do 2011 roku - wtedy średnia dla kwietnia liczyła 22500 km³. Samo maksimum wypadło 21 kwietnia, to 22717 km³, nie było rekordowe, rekord należy się dla 2011 roku, ale różnica jest niewielka, to 40 km³, więc można mówić spokojnie o ex aequo. Ostatni zapis danych - 30 kwietnia 2016 to 22268 km³ - praktycznie to samo co w 2011 roku, na rok przed wielkimi roztopami. A zestawienie danych dla 30 kwietnia z okresu 2005-2016 wygląda następująco:

2005 - 26056 km³
2006 - 25029 km³
2007 - 23681 km³
2008 - 24769 km³
2009 - 24828 km³
2010 - 23690 km³
2011 - 22247 km³
2012 - 23051 km³
2013 - 22749 km³
2014 - 22925 km³
2015 - 24064 km³
2016 - 22268 km³

Grubość arktycznego lodu morskiego w 2012 i 2016 roku dla 1 maja. HYCOM

Nie powinien dziwić fakt, że do tego doszło, ze ilość lodu w Arktyce jest taka, jaka jest. Także to, że jest rekordowo niski zasięg i powierzchnia. Świat jest cieplejszy o ponad 1^oC. W ciągu ostatnich 10 lat nastąpił wzrost temperatury ziemskiej atmosfery o  0,6^oC. Tyle rosła temperatura na Ziemi przez pierwsze 80 lat XX. Licząc w stosunku do średniej z przełomu XIX i XX wieku po roku 1990 nastąpiło podwojenie wzrostu temperatury. Z 0,8^oC do niemal 1,6^oC w stosunku do średniej 1880-1910. Większość tego ostatniego podwojenia miała miejsce w ciągu ostatnich dwóch lat - skok o 0,5^oC. Teraz następuje reakcja na ten wzrost temperatur w Arktyce. Powstają warunki z powodu których  czapa polarna zniknie. Arktyka utraci większość lodu do 2020 roku, to znaczy zasięg lodu morskiego skurczy się do 1 mln km², lub nie poniżej tej wartości. W praktyce oznacza to koniec czapy polarnej. A być może dane na wrzesień 2016-2020 pokażą 0,5 mln km². W praktyce oznacza to lód przybrzeżny północnej Grenlandii, który nie zdążył się stopić.

Trend spadkowy ilości arktycznego lodu morskiego.

Teraz pozostaje nam już tylko obserwować cały ten spektakl ze sceny, gdyż tego uniknąć się już nie da. Czas na działanie był jakieś 40 lat temu. 


Zobacz także:

• PIOMAS (31 marca 2016) - Czy megatopnienie już nadchodzi?, wtorek, 5 kwietnia 2016 Marzec niewiele różnił się od lutego czy stycznia. Podobnie jak w miesiącach zimowych odchylenia temperatury były wysokie, a do Arktyki często docierało ciepło. To samo dotyczy wody, szczególnie obszaru Morza Barentsa, gdzie ciepło tych wód miało i wciąż ma wpływ na pokrywę lodową Arktyki. Ciepło to uniemożliwiało szybki przyrost lodu. Przez kilka dni marca lód nie przyrastał w ogóle, a nawet zachodził proces topnienia. Innymi słowy, sytuacja w Arktyce jest alarmująca. Mapa HYCOM obok przedstawia grubość arktycznego lodu morskiego dla 1 kwietnia 2016. Obszar grubego lodu jest niewielki. Obszary, gdzie lód ma więcej niż 4 metry grubości praktycznie nie istnieje, zajmuje on niewielki procent powierzchni cza