PIOMAS (maj 2021) - siódme miejsce nie gwarantuje spokojnych roztopów

Wysokie temperatury oraz dodatni dipol arktyczny w tym sztormy spowodowały, że niezbyt szybkie jak na ostatnie lata tempo topnienia przyspieszyło w trzeciej dekadzie maja.

Objętość lodu w Arktyce w 2021 roku względem wartości z ostatnich lat i średniej 1979-2001. PIOMAS

Wartość objętości lodu na ostatni dzień maja to 19 761 km³, co stanowi dopiero siódme miejsce. I na tym w sumie możemy zakończyć dobre informacje, ponieważ siódma pozycja w praktyce oznacza niewielkie i łatwe do nadrobienia różnice. Biorąc też pod uwagę fakt, że małe wartości (chodzi tu przede wszystkim o rok 2017), to rezultat tego, co działo się wcześniej - w trakcie sezonu zamarzania. Inną powiedzmy dobrą informacją jest to, że rok ubiegły wskoczył na miejsce obecnego - w kwietniu był siódmy, teraz jest szósty, z mizerną różnicą 0,3%. Pozornie dobry wynik na koniec maja to efekt tego, że potrzebny był czas na stopienie "nadmiarowego lodu" u wybrzeży Syberii.  

 

Grubość arktycznego lodu morskiego dla 31 maja w latach 2007-2021.

 

To było do przewidzenia, choć jeszcze ten nadmiarowy lód nie zniknął całkowicie (mamy to oczywiście na myśli koniec maja). To, co powinno bardziej zasługiwać na uwagę, to zły stan lodu w sektorze amerykańskim. Rdzeń czapy polarnej Arktyki nie istnieje. Wyjątkiem jest Morze Beauforta. Tam przeniósł się ów rdzeń, który i tak nijak ma się do tego, co było jeszcze 5-10 lat temu. Mapa obok (kliknij, aby powiększyć) przedstawia różnice w grubości lodu względem roku 2012 i 2020. 

Na tej tabeli przedstawiona jest dokładna rozpiska objętości lodu na 31 maja. W różowych kolumnach przedstawione są różnice względem poprzednich lat i średnich dekadowych, także ich procentowe wartości. Różnice względem poprzednich lat są ledwie widoczne. Siódme miejsce może oznaczać, że w tym roku wrześniowe minimum nie będzie dramatem. Gdyby tempo topnienia wynosiło tyle ile średnia z ostatnich 10 lat, to minimum, jakie przypada na wrzesień, wyniosłoby prawie 4,8 tys. km³ - ósme najmniejsze w historii pomiarów. To jednak czysta teoria. Patrząc na tempo topnienia z trzeciej dekady maja, taki scenariusz jest nierealny. Zwłaszcza kiedy spojrzymy na to, co dzieje się teraz w Arktyce.

Grubość lodu morskiego w maju 2021 roku i jej odchylenia w stosunku do średniej 1981-2010. PIOMAS/Zachary Labe 

 

Każdy sezon roztopów może się okazać tym, w którym padnie rekord. W porównaniu ze średnią wieloletnią, co pokazuje powyższa mapa, jest to realne. Ponad 90% czapy polarnej w maju tego roku, to lód, który był co najmniej kilka centymetrów cieńszy niż wynosi średnia. Ponad połowa czapy lodowej w maju 2021 roku była o ponad metr cieńsza niż wynosi średnia 1981-2010. 

 

Zmiany średniej miesięcznej ilości lodu morskiego w Arktyce dla maja w latach 1979-2021. Dane PIOMAS

 

Choć w ciągu ostatnich lat zanikł wyraźny trend spadkowy dla półrocza letniego z uwagi na zmiany letnich wzorców pogodowych, to objętość lodu jest znacząco mniejsza niż kilkanaście lat temu. Względem lat 80. XX wieku to wartość 30% mniejsza niż obecnie. Czapa polarna w Arktyce jest cały czas wystawiona na ekstrema, które mogą doprowadzić do rekordowego topnienia.  

Zobacz także:

• PIOMAS (kwiecień 2021) - nierównomierny przyrost II, czwartek, 6 maja 2021 Gdyby nie presja ze strony warunków pogodowych, głównie w postaci dipola arktycznego, kwietniowa objętość lodu byłaby większa niż jest. Szóste miejsce na koniec kwietnia wydaje się być dobre, ale to tylko pozory. 
• PIOMAS (marzec 2021) - nierównomierny przyrost, wtorek, 6 kwietnia 2021