Znika lód na Morzu Beringa

W sumie można stwierdzić, że lód na Morzu Beringa niemal nie istnieje, gdyż jego zasięg jest bardzo niewielki, a w większości jest to tylko kra lodowa. W przypadku styczniowego lodu na tym akwenie jest to sytuacja bezprecedensowa. To, co się dzieje w Arktyce w ostatnich latach potrafi zaskoczyć. Cieplejszy, ocieplający się klimat Ziemi, wzrost temperatury mórz i oceanów oraz wzrost temperatury w Arktyce powodują szybsze niż kiedyś topnienie lodu. Do tego dochodzą coraz potężniejsze ekstrema pogodowe, jak burze, sztormy i wręcz cyklony w Arktyce, które ingerują w czapę polarną Oceanu Arktycznego wzmacniając globalne ocieplenie na Ziemi. Pokazana obok mapa pokazuje odchylenie temperatur od średniej 1979-2000. Zanotowany został ogromny skok temperatur, nie pierwszy zresztą, ale pokazujący jak na dłoni efekt zmieniającego się klimatu.

Sytuacja pogodowa w Arktyce 3 stycznia 2015 roku. Wetterzentrale

Nie tylko samo to, że intensywnie topił się latem lód, czego następstwem są termiczne anomalie. Także efekt działania bardzo aktywnych ośrodków niskiego i wysokiego ciśnienia powoduje wzrost temperatur. Układy baryczne sprowadzają ciepłe masy powietrza znad Oceanu Spokojnego, do tego też działa ciepła woda, jak i sam wiatr. Efekt pokazany jest na animacji AMSR2.

Zmiany zasięg lodu na Morzu Beringa między 25 grudnia 2014 a 3 stycznia 2015 roku. AMSR2

Początkowo, jeszcze w pierwszych dniach zimy, lód na Morzu Beringa przyrastał, jednak później zaczął szybko cofać i kruszyć się. Następna animacja HYCOM pokazuje zmiany grubości lodu na Morzu Czukockim i Beauforta, w rogu widoczna jest cieśnina i północny fragment Morza Beringa.

Zmiany grubości arktycznego lodu morskiego na Morzu Beauforta i Czukockim w ciągu ostatnich 30 dni. ACNFS/HYCOM

Zaistniała sytuacja może nas w ogóle nie interesować, bo to przecież bardzo daleko od nas, do tego prawie nikt tam nie mieszka. Jednak niestety istnieją powiązania między klimatem, powierzchnią czapy polarnej w Arktyce, a pogodą u nas i w Europie. Tak zwany wir polarny sprowadza śnieżną zimę do USA, Europę zachodnią i północną, w tym nasz kraj, nawiedzają kolejne wichury. A śnieg zamiast padać u nas, pada na południu Włoch lub w innych miejscach, gdzie zwykle padać nie powinien. Obok wykres pokazuje powierzchnię lodu na Morzu Beringa i odchylenia powierzchni od średniej 1979-2008.

Morze Beringa jeszcze nigdy nie było aż w takim stopniu wolne od lodu. Co więcej, lód na tym morzu jest paradoksalnie ważniejszy niż ten na Morzu Barentsa. Szczególnie gdy występuje zjawisko arktycznego dipola. Szybkie roztopy cienkiej pokrywy na Morzu Beringa doprowadzą do szybkiego topnienia na Morzu Czukockim, co przy odpowiednich wiatrach doprowadzi do wielokierunkowego topnienia na tym akwenie. Morze Czukockie bowiem styka się z akwenami: Wschodniosyberyjskim, Beauforta i Arktycznym (Basen Arktyczny). Tymczasem lód na Morzu Barentsa zostanie wypchnięty przez dipol cieśniną Frama i stopi się w cieplejszych wodach Atlantyku. To katastroficzny scenariusz dla czapy polarnej przy obecnie zaistniałej sytuacji, kiedy to cała północna część Morza Beringa powinna być już zamarznięta.

Zobacz także:

• Morze Beringa może stracić lód jeszcze w tym miesiącu . środa, 2 kwietnia 2014
• Katastrofalne skutki zaniku lodu w Arktyce, piątek, 12 lipca 2013 Rekordowe topnienie lodu w Arktyce w 2012 roku miało i wciąż ma wpływ na klimat i wszystko co się z nim wiąże. We wrześniu ubiegłego roku pokrywa lodowa w Arktyce skurczyła się do mniej niż 4 mln km². Tak ogromne zmniejszenie się lodu w Arktyce zdestabilizowało klimat Europy i Ameryki Północnej, a skutki są odczuwalne do dziś. Zmiany w różnicy temperatur między Arktyką, a regionami leżącymi dalej na południe zmieniły zachowanie się prądów strumieniowych. W wyniku tego Europa zmagała się z długimi falami chłodu, a następnie ciepła. Do atmosfery dostały się ogromne ilości wilgoci z nagrzanego Oceanu Arktycznego. Efektem była śnieżna zima i śnieżny oraz zimny początek wiosny w Europie...