PIOMAS (październik 2016) - udręka

Wraz z powoli rosnącą powierzchnią lodu morskiego w październiku, podążała powoli rosnąca jego ilość. Animacja PIOAMS (Pan-Arctic Ice Ocean Modeling and Assimilation System) pokazuje zmiany grubości lodu. Kliknij na obraz, aby powiększyć animację. Zmiany są niewielkie. Wysokie temperatury utrudniały w październiku przyrost lodu. Pokrywa lodowa zwiększyła swoją objętość o około 1700 km³, to niewiele.

Objętość lodu w Arktyce w 2016 roku na tle ostatnich lat. PIOMAS

1 listopada objętość lodu morskiego wyniosła 6534 km³, była niemal identyczna co w roku 2012, różnica to jedynie 13 km³. Tak więc można mówić o rekordowo małej ilości lodu. Kiedy miało miejsce wrześniowe minimum tegoroczna ilość lodu była o 728 km³ większa niż w rekordowym 2012 roku. Z 728 km³ wartość ta w półtora miesiąca spadła praktycznie do zera. Działania pogody, temperatur wywrze dalszy wpływ na lód, więc jego ilość prawdopodobnie spadnie poniżej wartości z 2012 roku. Dramatyzmu sytuacji dodaje fakt spadku ilości lodu po 2014 roku, kiedy pochmurna pogoda i brak eksportu lodu przez Cieśninę Frama przyczyniła się do dość dużego odzysku lodu. Z tamtych dwóch lat 2013-2014 nie zostało już nic. Pokrywa lodowa od 2014 roku w ciągu 2 lat skurczyła się o jedną trzecią. Dodajmy do tego, że lato 2016 niespecjalnie sprzyjało topnieniu. Wykres obok (kliknij, aby powiększyć) pokazuje wyszczególnienie danych.

Średnia dla października grubość lodu morskiego w latach 2006-2016. PIOMAS

Grubość lodu morskiego Arktyki 31 października 2016 i anomalie grubości w stosunku do średniej 1981-2020. PIOMAS, Zachary Labe

Lód, który ma 4 metry i więcej zajmuje ułamek tego co było kilkadziesiąt lat temu. Prawa mapa przedstawia anomalie grubości lodu. Niemal wszędzie występują ubytki, poza niewielkim obszarem w pobliżu Grenlandii. 30 lat temu cały obszar Oceanu Arktycznego na koniec października był pokryty lodem.

Grubość arktycznego lodu morskiego w 2016 w stosunku do lat 2007-2015. PIOMAS, Neven Arctic Ice Sea Blog

Trend spadkowy i odchylenia spadku/wzrostu ilości arktycznego lodu morskiego.

Od 2005 roku, czyli zaledwie 11 lat, pokrywa lodowa Arktyki straciła 43% swojej masy, to dużo. Pomijając już porażające dane dotyczące 2012 roku, nie uwzględniając tu okresu 2013-2014. Ten spadek jest gigantyczny. Czy nie jest więc to nagła zmiana klimatu? Pokrywa lodowa Arktyki straciła blisko połowę swojej masy, powierzchni w ciągu zaledwie dekady, na 12 tys. lat holocenu, 3,4 mln lat od czasów pliocenu. Tu dużo. 

Spadek ilości lodu w Arktyce dla października w latach 1979-2016. PIOMAS

Jeszcze inaczej, gorzej, wygląda to na tle pomiarów od roku 1979. Na początku lat 80. XX wieku średnia październikowa objętość lodu liczyła około 15 tys. km³. Do 2016 roku nastąpił liczący blisko 60% spadek. Większość tego spadku miała miejsce po 2000 roku, kiedy zadziałały sprzężenia zwrotne. Szara krzywa pokazuje wieloletni trend, gdzie 2021 roku w październiku ilość lodu spadnie do 4500 km³. To wartość wrześniowego minimum z lat 2008-2010. Ten trend uwzględnia cały okres, razem z tym z lat 80. XX wieku. Co jeśli usuniemy powolny spadek z lat 80. wieku, kiedy klimat dopiero zaczynał wywierać wpływ? Do 2022 roku czapa polarna podbije wrześniowe minimum 2012 - w październiku. Kilka lat później, możliwe, że jeszcze przed 2030 rokiem w październiku nie będzie lodu. 


Zobacz także:

• PIOMAS (30 września 2016) - na rok przed rekordowym topnieniem, środa, 5 października 2016
• PIOMAS (31 sierpnia 2016) - żądza zniszczenia mogła się dopełnić, niedziela, 4 września 2016 Ledwie kilka tygodni sierpnia wystarczyło, by w Arktyce doszło do diametralnej zmiany w ilości lodu. Wrześniowe minimum 2016 znajdzie się w czołówce rekordzistów, choć sam rekord nie zostanie już pobity, to objętość lodu będzie naprawdę niewielka.