Sezon w Arktyce, podczas którego czapa lodowa topi się, najwyraźniej się już rozpoczął. Wzrosty zasięgu i powierzchni lodu będą występować do maja, co jest przynajmniej jak na razie naturalnym procesem. Biorąc pod uwagę warunki, jakie w najbliższych dniach mogą być w Arktyce, jest mało prawdopodobne, by zasięg lodu wzrósł. Przekraczając w ten sposób maksimum z 20 marca.
Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2 Uni Bremen
Z powodu działania dodatniej Oscylacji Arktycznej w ostatnim tygodniu rósł zasięg lodu na Morzu Barentsa. Mapa AMSR2 pokazuje, że zasięg lodu co prawda rósł, ale wody pochodzące z Oceanu Atlantyckiego uniemożliwiały efektywne zamarzania lodu. Żółte odcienie pokazują, że obszar lodu między Svalbardem, a Morzem Karskim jest pokryty szczelinami. Poza tym znaczny obszar lodu, to gęsto ułożona kra lodowa, co można zobaczyć na zdjęciu satelitarnym na końcu. Z powodu napływu ciepła z nad Oceanu Spokojnego a także ciepłych wód, jak i samego wiatru, zaczął cofać się lód na Morzu Beringa. Cofa się także lód na Morzu Labradorskim, zarówno wzdłuż półwyspu, jak i tuż przy Cieśninie Davisa. Te dwie zmienne sprawiły, że czapa lodowa Arktyki w ostatnich dniach rosła bardzo powoli, aż w końcu zaczęła się ponownie kurczyć. 
Zasięg lodu w Arktyce w 2014 roku na tle ostatnich lat i wyszczególnienie dla okresu luty i marzec. IARC-JAXA
Od 1 do 20 marca zasięg lodu wzrósł 0,4 mln km2 i według danych IARC-JAXA maksimum wyniosło 14,45 mln km2. Według NSIDC zasięg lodu jest większy, 20 marca liczył 14,96 mln km2. 21 i 22 marca czapa lodowa zaczęła się kurczyć. Będą występować dni, kiedy lód będzie zamarzać, ale mało prawdopodobne, by zasięg lodu przebił wartość z 20 marca. Obecnie czapa lodowa jest szóstą najmniejszą w historii pomiarów, ale sytuacja ta może się dość szybko zmienić.
Animacja pokazująca zmiany w grubości arktycznego lodu w marcu 2014 roku. Naval Research Laboratory
Animacja pokazuje, jak zmieniała się grubość lodu w Arktyce. Szczególnie w ciągu ostatnich dni, kiedy dipol arktyczny wypychał lód od wybrzeży Rosji i kierował go do Oceanu Atlantyckiego. Zmiana ta nie jest kolosalna, ale pamiętajmy, że to początek dnia polarnego. Taki sam dipol mógłby mieć bardzo negatywny wpływ na lód w czerwcu i lipcu. Lód, który został przeniesiony w stronę Atlantyku stopi się za kilka może kilkanaście tygodni. Szczelina na Morzu Łaptiewów pewnie zniknie, gdy wiatr zmieni kierunek. Ale grubość lodu na Morzu Łaptiewów może się już nie zmienić. A za kilka tygodni zacznie się definitywnie zmniejszać. Wycinek mapy po lewej (kliknij, aby powiększyć) pokazuje jak to wygląda z bliska.
Zasięg lodu dla 1 marca 2014 roku na tle średniej z lat 90-tych XX wieku.
Mapa JAXA pokazuje, że mimo ostatniego przyrostu lodu, jego zasięg wciąż pozostaje poniżej średniej z nieodległych lat 90-tych XX wieku. Dokładna różnica to 0,62 mln km2 dla 22 marca.
Duże szczeliny w lodzie pokrywającym Basen Fram i kra lodowa na Morzu Barentsa, 22 marca 2014. Terra, NASA
Dryfująca kra lodowa na Morzu Beringa, biały obszar po środku, to Wyspa Św. Wawrzyńca.
Sezon topnienia lodu najprawdopodobniej się rozpoczął, a jak będzie wyglądać, tego nie wiemy. Szansa na powtórzenie sytuacji z 2013 roku jest bardzo mała, za to duża 2010-2011 roku. Następne dane PIOMAS pomogą odpowiedzieć na pytanie w jakim kierunku w tym sezonie topnienia zmierza czapa lodowa. Sprawa jest istotna, gdyż rozmiar lodu w Arktyce ma wpływ na pogodę na niższych szerokościach geograficznych, między innymi u nas w Polsce.
Zobacz także:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz