Arctic News - szybki przyrost

Warunki pogodowe, jakie panowały nad Oceanem Arktycznym pod koniec listopada przyczyniły się do wręcz ekspresowego przyrostu pokrywy lodowej. Jest to w głównej mierze spowodowane przez silne wiatry. W grudniu tempo przyrostu lodu zwolniło. Wiatry spychały lód w stronę Morza Barentsa, i w ogóle w stronę Atlantyku powiększając w ten sposób rozmiary paku lodowego. Toteż od ostatnich dni listopada do pierwszych dni grudnia znacznie powiększyły się rozmiary pokrywy lodowej głównie wokół Ziemi Franciszka Józefa. Jednak nie tylko to odegrało rolę w dość szybkim przyroście lodu.

Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2.

Stan pokrywy lodowej pozostaje bez większych zmian, silne wiatry, wywołujące przyspieszony dryf lodu przyczyniają się do licznych pęknięć.

Te dwie mapy pokazują zmiany w pokrywie lodowej po stronie Atlantyku między 26 listopada a 5 grudnia. Nastąpił wtedy znaczny przyrost lodu w wyniku działania silnych wiatrów, które spychały cały lód od Morza Czukockiego po Morze Barentsa. W wyniku tego procesu nieznacznemu zmniejszeniu uległ obszar lodu na Morzu Czukockim.

Nie tylko przyrost lodu na Morzu Barentsa przyczynił się szybkiego wzrostu zasięgu lodu. Jednocześnie nie przyrastał lód na Morzu Czukockim, a wręcz cofał się. Spływ mroźnych arktycznych mas powietrza nad Kanadę przyczynił się szybkiego przyrostu lodu w Zatoce Hudsona, co pokazują dwie mapy po lewej.

Zmiany zasięgu lodu w 2013 roku na tle ostatnich lat, poniżej wyszczególnienie - kliknij, aby powiększyć. IARC-JAXA

Obecnie pokrywa lodowa w Arktyce jest siódmą najmniejszą w historii pomiarów. Przyspieszony rozrost lodu sprawił, że obecnie zasięg lodu jest jednym z największych w ostatnich latach. Zasięg lodu, który obecnie (5 grudnia 2013) liczy wg JAXA 11,2 mln km², a wg modelu NSIDC aż 11,8 mln km². Wg modelu JAXA pokrywa lodowa jest obecnie o ponad 350 tys km² większa niż rok temu. Według NSIDC różnica jest większa i wynosi prawie 550 tys km². Te rozbieżne dane są spowodowane przez inny sposób skanowania powierzchni lodu, przez te dwie instytucje. 

Co ciekawe dla 5 grudnia najmniejsza pokrywa lodowa w historii pomiarów była... w 2006 roku. Zasięg lodu wtedy liczył 10,63 mln km² (wg danych IARC-JAXA).

Sytuacja baryczna w Arktyce 26.11.2013 i 05.12.2013. Wetterzentrale

Przyczyną takiego przyrostu lodu jest wiatr, a także spływ mroźnego powietrza. Silny dryf lodu wywołany przez wiatr powoduje rozprzestrzenianie się lodu. Niskie temperatury zaś powodują zamarzanie wód, szczególnie tych o niskim zasoleniu. Z tego powodu właśnie szybko zamarza Zatoka Hudsona. Jednoczenie wiatr i ciepłe powietrze uniemożliwiają powstawanie lodu w południowej części Morza Czukockiego, co jest widoczne na drugiej mapce. 

 

Porównanie grubości lodu z 30.11.2010 i 30.11.2013. Naval Research Laboratory

Sezonowy lód powoli zwiększa swoją miąższość. Pogrubia się także lód wzdłuż północnego wybrzeża Grenlandii i Archipelagu Arktycznego. Pogrubianie się lodu wzdłuż wybrzeży Grenlandii i Archipelagu Arktycznego bardziej spowodowane jest przez dryf lodu i tym samym jego nawarstwianie się.

Lewa mapa pokazuje stan lodu na 30.11.2010. Udział grubego lodu był wtedy mniejszy, ale większy był udział lodu 2-3 metrowego. Obszary grubego na ponad trzy metry lodu występowały nawet w pobliżu Morza Wschodniosyberyjskiego. Warto zwrócić uwagę na zmiany w grubości lodu wzdłuż wybrzeża Rosji, gdzie występują obszary bardzo cienkiego lodu, mającego miejscami tylko kilka centymetrów grubości.

Obecna sytuacja jest w miarę dobra, co oznacza poprawę stanu lodu na przynajmniej najbliższe dwa może trzy miesiące. Nie wiadomo jednak, jakie będą warunki w następnych tygodniach. Obecność zimy i nocy polarnej nie oznacza, że warunki dla regeneracji czapy lodowej będą cały czas dobre, jak obecnie.

Zobacz także:

• Arctic News - umiarkowany optymizm, środa, 27 listopada 2013
• Arctic News - zamrażanie kruchego lodu, wtorek, 5 listopada 2013
• Arctic News - zamrażanie, niedziela, 27 października 2013 Arktyczna czapa lodowa przyrasta w stosunkowo szybkim tempie, lecz nie jest ono najszybsze. Dla przykładu bardzo szybko w drugiej połowie października przyrastał lód w 2011 roku. W tym roku średnie tempo dla października to 105 tys. km² na dobę, a rok temu lód przyrastał w tempie 125 tys km² na dobę. W ostatnich rekordowych latach, czyli w 2011 roku i 2012 były dni kiedy czapa lodowa powiększała się w tempie ponad 200 tys. km² na dobę. W tym roku ma miejsce szybkie zamrażanie Arktyki, ale nie jest ono szybkie...