Arctic News - zima w Arktyce, a u nas bez zimy

Czapa polarna kontynuuje swój w dużej mierze niezakłócony wzrost. Sprzyjają temu warunki pogodowe, głównie wiatr generowany przez układy baryczne, a także rozległy obszar wysokiego ciśnienia, który często zmienia swoją pozycje i rozmiary wpływając na temperatury nad Oceanem Arktycznym. Dzięki temu zasięg lodu w Arktyce sukcesywnie się zwiększa. Jak już wcześniej była mowa, zasięg lodu nawet jeśli jest, nazwijmy to - wielki, to nie oznacza faktu zmiany trendu. Dla przypomnienia - zimą 2012 (styczeń-marzec) i w marcowym maksimum zasięg lodu w Arktyce był wręcz imponujący. Potem, późną wiosną i latem stało się, to co się stało. Padł rekord. Wszystko to działo się w dwa lata po rekordowo ciepłym roku na Ziemi i El Niño. Teraz też mamy rekordowo ciepły rok i El Niño. W 2016 roku raczej nie padnie rekord topnienia, ale z pewnością stanie się to w 2017 roku. Wpływ będą mieć obecne temperatury na Ziemi i El Niño, podczas gdy teraz w Arktyce panuje...błogi spokój, swoista cisza przed burzą. Ze względu na wzrost temperatur na Ziemi, to i w 2016 roku nie można wykluczyć rekordowego topnienia.

 

Temperatury na półkuli północnej (wysokość 850 hPa, około 1,3 km) między 1 a 14 grudnia 2015 roku. Wetterzentrale

Ta animacja Wetterzentrale pokazuje, że zimno w główniej mierze koncentruje się w Arktyce, dzięki czemu denialiści mogą twierdzić, że w Arktyce zaczyna się zlodowacenie. Tymczasem wokół Arktyki sytuacja jest zupełnie inna. Na umiarkowanych szerokościach geograficznych jest ciepło. Prawdopodobnie w niektórych miejscach padły rekordy ciepła. Nie ma tendencji do spływania zimna z Arktyki np. nad USA, przez co zimy praktycznie tam nie ma, a w Waszyngtonie zakwitły wiśnie. Ze względu na słabe, anormalne zmiany w prądzie strumieniowym, wiatry w dużej mierze wieją równoleżnikowo, wokół Oceanu Arktycznego.

Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2 Uni Bremen

Cały Ocean Arktyczny już zamarzł. Teraz zaczyna zamarzać Morze Beringa i Ochockie. Jako, że zima w Ameryce Północnej wygląda dość blado, nie zamarzła jeszcze Zatoka Hudsona. Lód bardzo powoli wkracza na Morze Labradorskie. Sezon przyrostu lodu zakończy się za trzy miesiące. 

Zobacz mapę koncentracji arktycznego lodu morskiego w kolorowej wersji.

Zmiany zasięgu arktycznego lodu morskiego między 28 listopada a 14 grudnia 2015 roku. Kliknij, aby powiększyć.

Animacja pokazuje zmiany zasięgu lodu między 28 listopada a 14 grudnia. Najszybciej rozrastał się lód na Morzu Czukockim, czego przyczyną był z jednej strony silny wyż (brak zachmurzenia oznaczający szybkie wychładzanie powierzchni), z drugiej zaś przetaczające się, jeden za drugim głębokie, silne niże baryczne, które zaciągały zimno znad północnych krańców Kanady i Alaski.

Zasięg arktycznego lodu morskiego w 2015 roku na tle 2012 roku i wyszczególnienie na tle ostatnich lat. NSIDC

14 grudnia zasięg arktycznego lodu morskiego wyniósł 11,93 mln km², tyle samo co w 2011 roku. To szósty najmniejszy w historii pomiarów zasięg. Dla denialistów wartość, która oznacza stagnację w ociepleniu klimatu, a dla klimatologów to wartości przypisana dla rekordowych lat XXI wieku. Wszystkie te sześć najmniejszych wartości nie dotyczy okresu sprzed 2005 roku. 

Odchylenia temperatur od średniej na półkuli północnej w okresie 1-13 grudnia 2015 r. NOAA/NCAR

Pierwsza połowa grudnia nad Oceanem Arktycznym jest nieco inna niż w listopadzie, czy w październiku. Dodatnie odchylenia temperatur są wyraźnie mniejsze, z kolei nadzwyczaj ciepło jest nad kontynentami wokół O. Arktycznego. Na szczególną uwagę zasługuje Ameryka Północna i przede wszystkim USA. Rok temu panowała siarczysta zima, teraz zima jest tylko w kalendarzu (fakt iż nie ma jeszcze astronomicznej, to także w USA meteorologiczna zima nad znaczną częścią zaczyna się w 1 grudnia). W Buffalo padł rekord...braku śniegu. 

Odchylenia temperatur od średniej na półkuli północnej 15 grudnia 2015 r. Climate Reanalyzer

Mapa Climate Reanalyzer University of Maine przedstawia odchylenia temperatur dla 15 grudnia. W Arktyce zrobiło się co prawda zimno, ale kosztem innych regionów wokół Arktyki, gdzie zima nie kwapi się, by przyjść. Świątecznej atmosfery (na pewno u nas w Polsce) nie będzie. W USA zresztą też nie wiadomo, czy zima i śnieg pojawią się wszędzie tam, gdzie powinny. 

Zmiany grubości arktycznego lodu morskiego między 30.11 a 14.12 2015 roku. HYCOM

Zasięg lodu w Arktyce rośnie, a jak jest z jego grubością, a tym samym ilością? Ostatnie dane PIOMAS pokazują, że źle nie jest. Tymczasem wspomniany na początku wyż nie jest sam. Towarzyszy mu równie częsty rozległy niż, którego centrum krąży w rejonie Morza Karskiego i czasem też Barentsa. Niż tworzy, choć nie wzorcowy, ale jednak dipol arktyczny. Występuje transport lodu przez Cieśninę Frama, a lód jest wypychany z rosyjskiej części Arktyki do tejże cieśniny. Jeśli przyjrzymy się dobrze animacji (warto użyć kilkakrotnie opcji ctrl+), to zobaczymy, że powierzchnia grubego na ponad 2 metry lodu w ogóle się nie zwiększa, a na wysokości M. Łaptiewów - wręcz się zmniejsza. Wyniki w raporcie PIOMAS na grudzień 2015 będą musiały to uwzględnić. 

Podsumowując, sytuacja w Arktyce wydaje się być dobra, przynajmniej teoretycznie, bo choć zasięg lodu jest w miarę duży i jego ilość prawdopodobnie też, to w tle mamy rekordowo ciepłe miesiące z październikiem i listopadem na czele. W tych ostatnich dwóch miesiącach padły bezprecedensowe rekordy ciepła. Temperatura na Ziemi jest o 1^oC wyższa niż średnia wartość XX wieku. To będzie miało swoje konsekwencje. 

Zobacz także:

• Arctic News - ziejący ogniem, niedziela, 29 listopada 2015 Czapa polarna w Arktyce rośnie, ale jej zasięg i powierzchnia są znacznie mniejsze niż jeszcze kilkanaście lat temu. Tymczasem El Nino umacnia się stając się już teraz rekordowym pod względem temperatur. Będzie to nieść za sobą poważne konsekwencje, zwłaszcza że obecna siła El Niño wiąże się z globalnym ociepleniem. Ostatnie 10 miesięcy czyni 2015 rok najcieplejszym w historii pomiarów. Wartości temperatur osiągnęły połowę drogi do 2^oC - granicy bezpieczeństwa za którą globalnego ocieplenia już nie da się powstrzymać. Ale czy w ogóle można mówić o powstrzymaniu zmian skoro koncentracja CO₂ odpowiada tej z pliocenu? Za 10 lat ilość CO₂ osiągnie wartości typowe dla miocenu. Nawet wypełniając postanowienia z COP21 ludzkość wprowadzi do atmosfery ilości CO₂ podobne do tych, jakie występowały w eocenie. A dotychczasowe zmiany mogą okazać się już nie do powstrzymania i Ziemia ogrzeje się o ponad 2^oC.