Fatalny wbrew pozorom stan arktycznej czapy polarnej

Zasięg lodu morskiego, który jest podstawową miarą rozmiarów czapy polarnej Oceanu Arktycznego, ma od dłuższego czasu dość spore gabaryty. Niektórzy pewnie już zaczynają z tego powodu wieszać psy, że globalnego ocieplenia nie ma. Do tego jeszcze ta zima, która akurat Polskę już opuściła. Europę zresztą też. Zasięg lodu to jedno, a jak wygląda ilość lodu morskiego Arktyki?

Objętość arktycznego lodu morskiego w 2024 roku w zestawieniu ze zmianami lat poprzednich. CryoSat-2, wykres Great White Con

Jak widać na wykresie z danych wyliczonych na podstawie obserwacji CryoSat-2 wychodzi na to, że jest źle. Choć objętość lodu nie jest rekordowo mała, to zaczyna wchodzić na podium. I dzieje się to w sytuacji, kiedy wcześniej Arktyka przeżywała w miarę spokojny sezon topnienia, a początek sezonu zamarzania jawił się jako dobry. 

Grubość arktycznego lodu morskiego w połowie stycznia 2024 roku. CryoSat-2

 

Według danych CryoSat-2 podobnie jak w przypadku HYCOM, stan lodu morskiego jest zły. Dominuje lód o grubości około metra. 30-40 lat temu grubość ta była blisko dwukrotnie większa. Wieloletni lód, ciągnący się wzdłuż północnych wybrzeży Grenlandii i wysp Archipelagu Arktycznego miał 3-4 metry. Takiego lodu prawie w ogóle już nie ma. Sam udział lodu wieloletniego także pozostawia wiele do życzenia. Lód, który ma 3 lata i więcej zajmuje jedynie kilka procent istniejącej czapy polarnej. Co tu dużo mówić. Im starszy lód, tym jest grubszy, gdyż utrzymując się cały czas, co roku jego grubość jest stopniowo zwiększana. Oczywiście w przeszłości ten lód uchodził do Cieśniny Fram, część tego lodu się też topiła, kiedy sezon roztopów był silniejszy, ale wszystko było wyważone. Dziś tak nie jest.

 

 

Zdjęcie satelitarne w podczerwieni arktycznego lodu morskiego w obszarze Wschodniego Syberyjskiego Szelfu Kontynentalnego 24 stycznia 2024 roku. NASA Worldview

Zdjęcie satelitarne w podczerwieni arktycznego lodu morskiego w obszarze Morza Beauforta i części Basenu Arktycznego 24 stycznia 2024 roku. NASA Worldview

Taka sytuacja nie powinna dziwić. Chociaż Arktyka nie doświadczała ekstremalnych fal ciepła, to region sukcesywnie od wielu tygodni doświadczał podwyższonych temperatur. Im słabszy mróz, tym trudniej o szybkie zwiększanie się miąższości pokrywy lodowej. Co z tego, że zasięg lodu morskiego jest 16. czy 19. skoro sama ilość lodu jest mała? Woda zmarzła, bo spadła temperatura, ale jak spadała i kiedy, to już inna kwestia.  Im lód będzie cieńszy, tym łatwiej będzie się topić. Nie wiadomo, jaki będzie sezon topnienia. Jeśli lato będzie pochmurne, to skończy się na 4,5 mln km² lub nieco mniejszej wartości. Jeśli będzie słoneczne z silnym wyżem barycznym, to skończy się na otarciu się o rekord z 2012 roku. Jeśli do tego pojawią się w połowie sierpnia sztormy, zrobi się pochmurno pod koniec lata, to rekordowe wrześniowe minimum jest pewne. 

 
Zobacz także:

• Zwodniczy przyrost lodu - w rzeczywiści nie jest wcale tak dobrze, 13 stycznia 2024 W ostatnich tygodniach doszło do wzmocnienia tempa zamarzania arktycznych wód. W wyniku tego aktualnie zasięg lodu jest dopiero 19. najmniejszym w historii pomiarów. Dla wielu ludzi jest to wartość, która może wydawać się całkiem duża, ale niezupełnie.