Dlaczego lód w Arktyce się nie chce topić?

Słaby sezon topnienia? Przede wszystkim dopiero się rozpoczął. Zwykle jest tak, że z początkiem kwietnia zasięg lodu w Arktyce zmniejsza się powoli, a nieraz też i przyrasta. Mapa obok przedstawia zasięg lodu morskiego dla 3 kwietnia 2017. Dlaczego tak się dzieje, że lód nie chce się topić? 

To początek sezonu topnienia. czasem lód topi się szybko, bo napływa ciepło nad obszar czapy polarnej. Teraz jest inaczej, bo zmieniły się warunki pogodowe. Na lądach znajduje się śnieg, co utrudnia dostęp ciepła do Arktyki. Woda nie ogrzała się na tyle, by móc już od razu topić lód. Słońce świeci zbyt nisko, by móc wpływać na topnienie lodu w obrębie Oceanu Arktycznego. I tak dochodzimy do kwestii warunków pogodowych. To tak samo, jakbyśmy mieli sytuację w połowie września, kiedy sezon zamarzania nie rusza, a powinien - bo akurat ciepło płynie do Arktyki i hamuje zamarzanie.  

Sytuacja pogodowa w Arktyce dla 4 kwietnia 2017 roku. Tropical Tidbits

Zestawienie map pokazuje sytuację pogodową w Arktyce. Układy baryczne porozstawiały się w taki sposób, że ciepło nie napływa nad obszary w których lód topi się najwcześniej - na Morzu Labradorskim, Beringa, zachodniej części Morza Karskiego. Wyjątek stanowi jedynie Morze Ochockie. Za to ciepło dociera przez Alaskę nad Morze Beauforta i dalej nad cały obszar Oceanu Arktycznego. A ponieważ to początek sezonu topnienia, to nie ma możliwości, by lód topił się na środku oceanu i na Morzu Beauforta. Morze Beauforta od lodu zaczyna uwalniać się dopiero w maju, lub nawet w czerwcu. Nie ma też szans, by lód miał topić się we wschodniej, zimniejszej tym samym części Morza Karskiego. Dlatego też lód nie zmniejsza swoich rozmiarów, przynajmniej teraz.  

 Zasięg arktycznego lodu morskiego w 2017 roku w stosunku do okresu z ostatnich kilku lat. U góry dane NSIDC, niżej danej JAXA.

A jak to wygląda? Zasięg lodu nie kurczy się, wręcz powoli przyrasta. Dane NSIDC pokazują, że pokrywa lodowa jest wciąż rekordowo małych rozmiarów. Każdy dzień u NSDIC to pięciodniowa średnia, pewnie dlatego, że nie możliwości, by dokładnie zweryfikować rozmiar lodu. Jedną z przyczyn są chmury, które mogą zakłócać pomiar. JAXA pokazuje skany z każdego dnia, i jak widzimy nie ma już rekordowo niskiego zasięgu. Ale czy zasięg lodu jest duży? I czy wielką robi różnicę te plus/minus 0,2 mln km²? Pamiętajmy, że lód jest cienki jak plaster, pokazują to dane HYCOM z poprzedniego raportu. Lód bardzo szybko będzie się topić, gdy tylko zmienią się warunki pogodowe. 

Zasięg pokrywy śnieżnej na półkuli północnej w 2017 roku względem okresu 2006-2016. NOAA/GMASI

O ile lód się nie topi, to inaczej ma się sytuacja w przypadku śniegu w Eurazji i Ameryce Północnej. Coś za coś - lód się nie topi, za to szybko znika śnieg i zasięg idzie na rekord. Ilustruje to powyższy wykres.

Prognozowane anomalie temperatur w Arktyce dla okresu 5-8 kwietnia 2017. Climate Reanalyzer

Co będzie dalej? W ciągu najbliższych kilku dni sytuacja nie zmieni się znacząco. Wciąż będzie płynąć ciepło nad lądy wokół Oceanu Arktycznego, więc śnieg będzie szybko się topić. Szczególnie będzie to widoczne w Kanadzie. Nad Ocean Arktyczny niewiele będzie płynąć ciepła. Także układy baryczne i wiatr nie będą zbytnio sprzyjać topnieniu lodu. Spadek zasięgu lodu się pojawi, ale będzie dość powolny. 

Co to oznacza? Nic wielkiego, jak tylko zmiana pogodowa. Lód jest cienki, a temperatury na Ziemi rosną, choć nie każdy miesiąc musi bić rekord. Nie każdy też rok musi być cieplejszy od poprzedniego. To tak nie działa, choć denialiści myślą inaczej. Fakt jest faktem, że świat jest znacznie cieplejszy niż kiedyś, a lód w Arktyce topi się latem szybciej niż kiedyś, co wpływa na pogodę wokół Arktyki. Na przykład to, że najbliższe dni będą przypominać listopad, a nie lato, jak z poprzedniego weekendu.