NSIDC - raport dla maja i czerwca 2016

Przez cały maj i czerwiec zasięg lodu morskiego w Arktyce był rekordowo niski. Wysokie ciśnienie związane ze słoneczną pogodą, napływ ciepła, szczególnie nad Morze Beauforta i Czukockie, a także rekordowo ciepła zima, odcisnęły piętno na pokrywie lodowej Arktyki. W czerwcu sytuacja się zmieniła. W centralnej części Arktyki panowało niskie ciśnienie, co wiązało się z pochmurną pogodą i spowolnieniem tempa topnienia lodu.

 Średni zasięg arktycznej pokrywy lodowej w maju i czerwcu 2016 roku. Fioletowa linia pokazuje średni zasięg lodu dla okresu 1981-2010 dla maja i czerwca. Sea Ice Index - NSIDC

Przez cały maj zasięg lodu był o blisko 0,6 mln km² mniejszy niż we wszystkich poprzednich latach w historii 38 lat pomiarów satelitarnych. Gdyby w czerwcu warunki dla topnienia nie zmieniły się, to trend ten by się jeszcze bardziej nasilił z powodu działania sprzężeń zwrotnych. Taka sytuacja mogła zakończyć się nawet brakiem lodu we wrześniu 2016. Na szczęści to widmo zostało oddalone. Na wszystkich akwenach, w których lód się nie wycofywał, zasięg lodu był poniżej średniej. Spektakularne zmiany zachodziły na Morzu Beauforta, a także na Czukockim. Sytuacja ta nie odbiegła znacząco w czerwcu, poza tym, że na Morzu Beauforta tempo spadku zasięgu lodu zwolniło, w kilku momentach wręcz stanęło w miejscu. Co ciekawe tempo wycofywania się lodu było w maju wolniejsze niż czerwcu to 61 tys. km² dziennie wobec czerwcowych 56,9 tys. km².

Zmiany zasięgu arktycznego lodu morskiego w 2016 roku na tle ostatnich lat.

Maj 2016 oznaczał rekord dla czapy polarnej Arktyki. Średni zasięg dla tego miesiąca wyniósł według danych Narodowego Centrum Danych Lodu i Śniegu (NSIDC) 12 mln km², to 0,58 mln km² mniej niż średnia dla rekordowych wtedy lat 2004 i 2006. Czapa polarna w maju była o 1,39 mln km² mniej od wieloletniej średniej 1981-2010. W czerwcu sytuacja zaczęła się zmieniać, ale zasięg lodu dla całego miesiąca dalej był rekordowo niski, wyniósł 10,6 mln km2, to 0,26 mln km² mniej od rekordowego 2010 roku. Rożnica w stosunku do wieloletniej średniej dalej była kolosalna, wyniosła bowiem 1,36 mln km².

Odchylenia temperatur od średniej 1981-2010 w Arktyce dla maja i czerwca 2016. NOAA/ESRL

Maj i czerwiec w Arktyce to jak ogień i woda. W maju było niezwykle ciepło, miesiąc ten kontynuował trend z poprzednich miesięcy. Tych dwóch map nawet nie trzeba opisywać, widać to bardzo wyraźnie. W czerwcu było zimno nad Morzem Beauforta, normalne warunki panowały nad dużym obszarem O. Arktycznego. Ale miejsca cieplejsze niż wynosi średnia wciąż występowały. Szczególnie na Półwyspie Czukockim. 

 Dekadowe tempo spadku zasięgu arktycznego lodu morskiego dla maja i czerwca 2016

Wieloletni trend spadkowy pokazuje duży odchylenie w dół dla maja, ale i w czerwcu widać wyraźny trend spadkowy. Biorąc pod uwagę maj 2016 to dla tego miesiąca lód morski kurczył się 34 tys. km² rocznie, czyli 2,6% na dekadę. Jako że w czerwcu lód zmniejsza swój zasięg z reguły szybciej, to tu zmiany są zawsze większe. Dotychczasowa utrata dla czerwca wynosi 44,6 tys km² rocznie, co oznacza 3,7 na dekadę. Warto dodać, że większość tego spadku miała miejsce w tym wieku. 

Powierzchnia pokrywy śnieżnej jak donosi Rutgers University’s Global Snow Lab była wiosną najmniejszą do 50-letniej historii mapowania. Z kolei NOAA ogłosiła 20 maja, że w Barrow na Alasce miał miejsce najwcześniejszy w ciągu 78-letniej historii obserwacji początek topnienie śniegu. Topnienie śniegu zaczęło się tam 13 maja, 10 dni wcześniej niż w poprzednim rekordowym 2002 roku.

Na podstawie: National Snow and Ice Data Center 

Zobacz także:

• Luty 2016 - zniszczona zima, piątek, 4 marca 2016 Luty kontynuował styczniowy letarg w zamarzaniu arktycznych akwenów morskich. Jednak letarg, to dość delikatne słowo, bardziej pasowałoby tu - katastrofa klimatyczna, a przynajmniej początek tej katastrofy. Czapa polarna była w lutym rekordowo małych rozmiarów. To oznaka zmieniającego się klimatu, temperatura rośnie, co wpływa na stan arktycznego lodu.