Arctic News - rekord wszech czasów w Arktyce, o którym Trump nie wie

Półtora miesiąca temu czapa polarna Arktyki była 1 mln km² większa niż w rekordowym wtedy 2016 roku, ale w kolejnych dniach listopada i potem grudnia sytuacja zaczęła się zmieniać. Na sam koniec 2017 roku zasięg lodu ponownie jest rekordowo niski. W Arktyce jest cieplej niż być powinno, a to zmienia zachowanie prądu strumieniowego. Anomalie stają się coraz bardziej agresywne: północna część USA została przykryta śniegiem, temperatury spadają do -20^oC a nawet więcej, mróz dotarł nawet nad wybrzeże Zatoki Meksykańskiej. Jednak po drugiej stronie świata w Europie i Azji zima jest deptana przez anomalie prądu strumieniowego.

 Odchylenia temperatur od średniej 1979-2000 na Ziemi 29 grudnia 2017 roku. Climate Reanalyzer

Zanim jednak przejdziemy do raportu o Arktyce, spójrzmy na mapę anomalii temperatur z 29 grudnia 2017. Trump i inni denialiści klimatyczni żyją w przekonaniu, że świat się nie ociepla. Trumpowi chodzi o bezkolizyjność działania przemysłu paliw kopalnych. Fakty są takie: 

• Zmarznięte na kość USA, to nie cały świat. Wschodnia część USA zajmuje ledwie 1% powierzchni całej planety. Planetarna temperatura jest i będzie w kolejnych dniach i latach wyższa od każdej wziętej pod uwagę średniej. 
• Globalne ocieplenie nie oznacza, że od razu wszędzie będzie ciepło. Cieplejsza Arktyka przekłada się na anomalie prądu strumieniowego. Dopóki Ocean Arktyczny pokryty jest lodem przez cały rok, zima nie zniknie z tej planety. 
• Nie całe USA ogarnęła zima, w zachodniej części USA jest ciepło. 2017 rok (styczeń-listopad) w USA był trzecim najcieplejszym w historii.

Trump tego nie wie, albo nie chce wiedzieć. W takiej sytuacji nie chce walczyć ze zmianami klimatu, bo.... ropa jest ważna, bo na Sylwestra zmarzł i parę innych powodów.

Zobacz mapę koncentracji arktycznego lodu morskiego w kolorowej wersji

 Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2, University of Bremen

Koniec 2017 roku był rekordowy w Arktyce, i ten rok będzie mieć mocne wejście. Na Morzu Czukockim padł rekord wszech czasów, podobnie zresztą jak na Morzu Beringa. Także inne akweny nie zamarzły całkowicie, jak Morze Karskie i Barentsa, choć tu sytuacja wygląda znacznie lepiej niż pod koniec 2016 roku. W drugiej połowie grudnia Morze Czukockie miało problem z zamarzaniem, potem przyszła potężna fala ciepła i wiatr, co spowodowało wycofywanie się lodu morskiego. Animacja u góry pokazuje zmiany pogodowe w Arktyce w trzeciej dekadzie grudnia. Dopiero na sam koniec grudnia pogoda się zmieniła i akwen ten powinien lada dzień zamarznąć całkowicie. Animacja obok (kliknij, aby powiększyć) pokazuje zmiany zasięgu i koncentracji lodu morskiego w drugiej połowie grudnia 2017.

Zasięg arktycznego lodu morskiego w 2017 roku względem 2012. NSIDC

Zasięg arktycznego lodu morskiego na koniec grudnia ustanowił rekord, to 12,42 mln km², a więc 0,18 mln km² mniej niż w 2016 roku. Między 19 a 29 grudnia według NSIDC tempo zwiększania się obszaru czapy polarnej było niezwykle powolne - zasięg lodu zwiększył się o 0,21 mln km². Dopiero na sam koniec grudnia doszło do zdecydowanego przyspieszenia zamarzania powierzchni oceanu. Pokrywa lodowa na koniec 2017 roku była o blisko 1,3 mln km² mniejsza od średniej 1981-2010. Nic dziwnego, że takie rozmiary pokrywy lodowej dają silne anomalie temperatur i prądu strumieniowego. Mapa obok pokazuje zasięg lodu morskiego 31 grudnia w zestawieniu ze średnią 1981-2010.

  Zasięg lodu morskiego w 2017 roku w stosunku do ostatnich lat. JAXA

Według danych JAXA 28 grudnia zasięg lodu stał się rekordowy względem 2016. Na sam koniec miesiąca pokrywa lodowa była o 0,2 mln km² mniejsza niż w 2016 roku. Tym samym pogłębieniu uległa różnica względem lat 80. XX wieku, to 1,84 mln km². Mapa obok przedstawia zasięg lodu na koniec 2017 roku w zestawieniu ze średnią z lat 80. XX wieku. Różnice są bardzo duże zarówno po stronie Atlantyku jak i Pacyfiku. Mimo tęgiej zimy w USA, niezamarznięty pozostaje pas wybrzeża labradorskiego.

 Powierzchnia lodu morskiego w 2017 roku względem wybranych lat. Dane NSIDC, wykres Nico Sun

Inaczej wygląda sytuacja pod względem powierzchni lodu w Arktyce. Rekord nie padł, ale pod koniec miesiąca było bardzo blisko. 31 grudnia powierzchnia lodu wyniosła 11,066 mln km², to o 0,37 mln km² więcej niż w roku 2016. Do takiej sytuacji doszło dzięki zamarznięciu ubytkom powstałym w wyniku działania wiatru i ciepłych mas powietrza - potężnej fali ciepła z 24 grudnia. Mimo to, sytuacja wciąż jest zła. Powierzchnia lodu w dalszym ciągu pozostaje mniejsza niż w 2007, 2012 i 2013 roku, nie mówiąc już o średniej chociażby z pierwszej dekady XXI wieku. Mapa obok (kliknij, aby powiększyć) pokazuje anomalie powierzchni lodu względem średniej 2007-2016.

Zasięg lodu na Morzu Czukockim i Beringa w 2007, 2012, 2015 i 2016 roku.
 

Powierzchnia lodu jest większa niż w 2016 roku, ale dane dotyczące zasięgu jak i też powierzchni co do Morza Czukockiego są porażające. Powyższe zestawienie map pokazuje zasięg i koncentrację lodu morskiego na Morzu Beringa i Czukockim w 2007, 2012, 2015 i 2016 roku. Najgorzej sytuacja wyglądała w 2016 roku. Teraz jest jeszcze gorzej. 

Odchylenie temperatur od średniej 1981-2010 na półkuli północnej w dniach  15-28 listopada dla 2007, 2012, 2016  i 2017 roku. NOAA/ESRL
 

W 2007 czy 2012 roku, kiedy miało miejsce wielkie topnienie lodu, anomalie temperatur były widoczne jesienią, potem jednak słabły, choć nie zanikały całkowicie. Ale w ostatnich latach sytuacja zaczęła się zmieniać. Mimo braku rekordowego topnienia, czapa polarna latem jest mniejsza o 1-2 mln km² niż 20 czy 30 lat temu. Ocean się nagrzewa, zresztą jak i cała planeta. Teraz to widzimy w postaci temperatur w Arktyce - są one wyższe niż 5-10 lat temu. A przecież w trzeciej dekadzie grudnia nie miała miejsce aż tak duża anomalia prądu strumieniowego w Arktyce i adwekcja ciepła. Bywały większe. Np. na koniec stycznia 2014 roku, a potem seria mniejszych fal ciepła w lutym. Druga połowa grudnia 2017 roku znacznie różni się od tej z 2007 i 2012, czerwieni jest więcej. Odchylenia sięgające 5^oC są w Arktyce niewiele mniejsze niż w 2016 roku, właściwie to są niemal identyczne. Animacja obok pokazuje ruchy mas powietrza nad Arktyką i obszarami wokół niej w dniach 21-27 grudnia 2017.

Zmiany odchyleń temperatur od średniej 1981-2010 w Arktyce dla 16 grudnia 2017. Karstenhaustein
 

W chwili obecnej nad Oceanem Arktycznym nie ma dużych dodatnich anomalii temperatur, wynoszą one około 1,7^oC. Fala ciepła nawiedziła Europę i zdewastowała zimę na Święta w Polsce. Sytuacja w związku anomalią prądu strumieniowego się nie zmienia. Silne odchylenia są na północy Rosji, które podkręcają średnią dla całej Arktyki do blisko 3^oC względem średniej 1981-2010. Wykres DMI obok pokazuje, że od wielu tygodnie występują mniejsze niż 2016, ale trwałe dodatnie odchylenia temperatur wokół bieguna północnego.

Anomalie termiczne powierzchni arktycznych wód 14 listopada dla 2013, 2016 i 2017 roku. DMI

Odchylenia temperatur powierzchni wód są nieco mniejsze niż w 2016 roku, ale i tak koniec 2017 roku przewyższy to, co było w 2013 i 2015 roku. Te odchylenia oczywiście nie zatrzymają skutecznie zamarzania, mogą je jedynie spowolnić. Wystarczy mroźny wicher znad lądu czy wnętrza czapy polarnej, by powierzchnia wody zamarzła w kilkadziesiąt godzin. Taka sytuacja prowadzi do wzrostu temperatury atmosfery nad zamarzającą powierzchnią wody. Na animacji widzimy, że zmiany w odchyleniach są niewielkie. 

Grubość lodu morskiego w 2012, 2016 i 2017 dla 30 grudnia. Naval Research Laboratory, Global HYCOM

Wyż, który dominował nad Oceanem Arktycznym przez większość grudnia, dał możliwość zwiększeniu grubości sezonowego lodu. Lód jest grubszy niż rok temu, co powinno dać dobre wyniki dla całości. Za kilka dni raport PIOMAS potwierdzi tę sytuację. Mimo to, obszar grubego na 3 metry i więcej lodu zajmuje wciąż ten sam niewielki obszar. Sytuacja w drugiej połowie grudnia się nie zmieniła. Jeszcze w 2012 roku udział grubego na 3-6 metrów lodu był znacznie większy niż obecnie.

 Zasięg pokrywy śnieżnej na półkuli północnej w okresie 2017-2018. NOAA/GMASI

Jedną z ciekawych danych, na którą nie zwrócił Trump jest zasięg występowania pokrywy śnieżnej. Mamy rekord, mimo ciężkiej zimy w USA, gdzie powierzchnia pokrywy śnieżnej w Ameryce Północnej jest wyższa od średniej. Porządny rekord ma miejsce w Eurazji, przede wszystkim w Europie.

Mozaika zdjęć pokrywy lodowej Morza Barentsa i części Basenu Arktycznego 29-31 grudnia 2017 roku. Sentinel, Sea Ice Denmark

Początek 2018 roku w Arktyce będzie miał w niewiele mniejszym stopniu mocne wejście co 2017 rok. Z rekordowo niskim zasięgiem lodu, wciąż wysokimi temperaturami. Jedynie objętość lodu będzie nieco większa. Sytuacja w Arktyce jest więc zła, o czym Trump pewnie nie wie. 



Zobacz także:

• Arctic News - próba zniesienia katastrofalnej sytuacji w Arktyce, sobota, 16 grudnia 2017 Działanie silnego wyżu barycznego nad Oceanem Arktycznym przy pomocy sąsiadujących z nim ośrodków niskiego ciśnienia przyspieszyło zamarzanie Oceanu Arktycznego. 
• Arctic News - sezon zamarzania daleki od ideału, czwartek, 30 listopada 2017