PIOMAS (31 stycznia 2014) - zmiana kursu

Korzyści z powolnego topnienia latem 2013 roku powoli się wykruszają. Jeszcze w okresie październik-grudzień 2013 masa lodu była w stosunku do 2012 roku o 1700-1900 km³ większa, teraz ta różnica znacznie się zmniejszyła.

Objętość lodu w Arktyce w 2014 roku, na tle ostatnich lat, PIOMAS.

 

Wyszczególnienie na miesiąc styczeń

Dane wciąż są dobre, co pokazuje główny wykres. 31 stycznia 2014 roku objętość arktycznego lodu liczyła 18938 km³ i była o 1205 km³ większa niż objętość lodu z 31 stycznia 2013. W stosunku do 31 stycznia 2012 tylko o 506 km³. Te liczby jasno pokazują, że nie tylko w przypadku zasięgu i powierzchni lodu, ale i w przypadku objętości efekt "ochłodzenia 2013" zaczyna się kończyć. Dla przypomnienia, różnica 31 grudnia 2013-2012 to 1859 km³ co daje nam prosty rachunek - ulotniło się w ciągu zaledwie miesiąca 654 km³. Załóżmy jednak, że trend zwolni o połowę, to pod koniec maja tej różnicy już nie będzie. To oznacza, że w czerwcu (przy załażeniu, że trend jednak zwolni) objętość lodu będzie taka sama lub podobna do tej z przed wielkiego topnienia 2011 i 2012. Jeśli trend będzie się jednak utrzymywać, co też jest możliwe, to już na początku kwietnia Arktyka wróci do punktu wyjścia.     

Grubość lodu w 2014 roku na tle ostatnich lat. Źródło Arctic Sea Ice

Grubość lodu nie pomoże. Choć obecne dane są pozytywne. W 2010 roku gdzie średnia miąższość wynosiła 1,54 m i tak skończyło się to jednym z najbardziej szybkich topnień lodu w historii pomiarów. Wrześniowe minimum osiągnęło wtedy 4,6 mln km². Grubość lodu to jedyny i ostatni parametr, który jest wciąż dobrze utrzymującym się następstwem topnienia lodu w 2013. Średnia grubość lodu 31 stycznia liczyła 1,52 m, zaś tego samego dnia w 2013 1,38 m. Jeszcze w roku 2005 było to 1,70 m. Główna przyczyna takiej statystyki to topnienie 2013, ale na ten wciąż dobry wynik przełożyły się także ruchy samego lodu. W wyniku przemieszczania się paku lodowego, wzdłuż Grenlandii i Archipelagu Arktycznego nagromadziła się spora ilość lodu. Reszta pozostała bez zmian. Jeśli tempo przyrostu powierzchni będzie takie jak dotychczas, a tempo topnienia w maju i w czerwcu będzie szybkie, to także i grubość lodu szybko się zmniejszy.

Odchylenia od normy w objętości arktycznego lodu w ostatnich latach, niebieska linia oznacza trend spadkowy, PIOMAS.

Na wykresie długoletniego trendu widać ową zmianę, jaka nastąpiła w styczniu 2014. Zmiana ta jest niewielka, ale pokazuje, że w obliczu takich warunków klimatycznych na Ziemi nie może trwać wiecznie i musi się skończyć. A to właśnie ma miejsce. Taka sytuacja była do przewidzenia. To oczywiste, że przyrost lodu w Arktyce zderzy się z granicami, jakie wyznacza klimat i nastąpi zwrot w przeciwną stronę. Wynik na 2014 nie jest znany. Wciąż możemy liczyć, że kolejnego silnego topnienia lodu nie będzie, że być może dojdzie do jeszcze jednego przyrostu, jak w 2009 roku. Prędzej czy później dodatnie sprzężenia zwrotne napędzane przez ocieplający się klimat zadziałają i nim się obejrzymy, a czapa lodowa Arktyki skurczy się do poziomu 1-3 mln km². 


Zobacz także:

• PIOMAS (31 grudnia 2013) - regeneracja w toku, piątek, 10 stycznia 2014 
• PIOMAS (30 listopada 2013) - bardzo dobre wiadomości, środa, 4 grudnia 2013 
• PIOMAS (30 września 2013) - jeszcze na plusie, niedziela, 10 listopada 2013 
• PIOMAS (wrzesień 2013) - powrót do przeszłości, sobota, 7 września 2013 
• PIOMAS (sierpień 2013) - pyrrusowe zwycięstwo, niedziela, 4 sierpnia 2013