PIOMAS (luty 2024) - słaby mróz wyhamował zamarzanie

Duże spowolnienie tempa przyrostu lodu morskiego pod koniec stycznia i potem w lutym doprowadziło do dużej zmiany jeśli chodzi o ilość lodu w stosunku do lat poprzednich. Zmiana z siódmego miejsca na trzecie to dojść sporo.

Objętość lodu w Arktyce w 2024 roku w zestawieniu ze zmianami z lat 1979-2023. PIOMAS, grafika Zachary Labe

To było oczywiste, do przewidzenia, że tak się stanie. Od miesięcy w Arktyce temperatury utrzymywały się na wyższych niż zwykle wartościach. Ciepły był też luty. Temperatury w centralnej części Arktyki były nawet 10°C wyższe od średniej wieloletniej. W praktyce oznaczało to słaby mróz. A im słabszy mróz, tym wolniejsze tempo przyrostu lodu. Ciepła Arktyka to też wilgotniejsze warunki, a więc większe opady śniegu, który izoluje lód od działania mroźnego powietrza. Tabela obok (kliknij, aby powiększyć) przedstawia dokładną rozpiskę objętości lodu na 1 marca. W kolumnach przedstawione są różnice względem poprzednich lat i średnich dekadowych, także ich procentowe wartości. Miejsca zaznaczone na różowo, to lata, kiedy ilość lodu była większa niż w tym roku. 1 marca objętość lodu wyniosła 20 380 km³, co stanowi trzecią najmniejszą w historii pomiarów wartości. Różnice w stosunku do 2017 i 2018 roku nie są zbyt duże. 

 

Grubość lodu morskiego w lutym 2024 roku i jej odchylenia w stosunku do średniej 1981-2010. PIOMAS/Zachary Labe

Szacuje się, że maksymalna roczna objętość lodu, która przypada na kwiecień będzie czwartą najmniejszą w historii pomiarów, czyli około 22 500 km³. To oczywiście prognoza w oparciu o to, co się dzieje teraz i będzie się działo w ciągu najbliższych kilku dni. Chodzi o spadek temperatur nad Oceanem Arktycznym. Tempo zwiększania się ilości lodu, które ostatnio było powolne, może się jeszcze zwiększyć i poprawiać stan czapy polarnej. A stan czapy polarnej Oceanu Arktycznego jest zły. Grubość lodu między biegunem północnym a Ameryką Północną jest znacząco mniejsza od średniej. Tam, gdzie znajduje się gruby, wieloletni lód, jego miąższość jest o połowę mniejsza niż być powinna. 

Grubość arktycznego lodu morskiego w 2024 roku w zestawieniu z latami 1979-2023 i średnich wartości dekadowych. PIOMAS/Zachary Labe  

Taka sytuacja wpłynęła na uśrednioną grubość czapy polarnej. Jest ona drugą najmniejszą w historii pomiarów. Przestało mieć znaczenie to, ile ma grubości lód sezonowy, który i tak się roztopi.

Zmiany średniej miesięcznej ilości lodu morskiego w Arktyce dla lutego w latach 1979-2024. Dane PIOMAS

Wieloletnie tempo utraty lodu zmniejszyło się. W latach 2019-2024 nie odnotowano dalszego spadku, ale wcześniej, w latach 2016-2018 miało miejsce tąpnięcie na wykresie w czasie ekstremalnie ciepłych zim. Obecna ilość lodu w Arktyce nie oznacza, że latem będzie miało miejsce rekordowo topnienie. W końcu w 2017 roku takie coś się nie wydarzyło. Mamy jednak cieplejszy świat niż kilka lat temu.
 

Zobacz także:

• PIOMAS (styczeń 2024) - zamarzanie osiąga swoje możliwości, 15 lutego 2024 Choć zasięg i powierzchnia pokrywy lodowej Oceanu Arktycznego były w ostatnich tygodniach imponujące, to tego samego nie można powiedzieć o grubości i objętości lodu. 
• PIOMAS (grudzień 2023) - Arktyka zamarza na pół gwizdka, 8 stycznia 2024