PIOMAS (kwiecień 2024) - sezonowy lód wpłynął na wynik sezonu zamarzania

Chłodne warunki w sektorze euroazjatyckim Oceanu Arktycznego pozwoliły na nieznaczne wydłużenie sezonu przyrostowego ilości lodu morskiego mimo wysokich na Ziemi temperatur. Założenie naukowe jest takie, że wyższe temperatury będą wydłużać sezon topnienia, a skracać zamarzania.

Objętość lodu w Arktyce w 2024 roku w zestawieniu ze zmianami z lat 1979-2023. PIOMAS, grafika Zachary Labe

Na wykresie widać, że szczyt objętości lodu morskiego przypadł w granicach normalnego terminu wbrew temu, co dzieje się na całym świecie oraz wyższym niż zwykle temperaturom w amerykańskim sektorze Oceanu Arktycznego. Wciąż są to jednak małe liczby. Na koniec kwietnia objętość lodu morskiego w Arktyce była 8. najmniejszą w historii pomiarów. Różnica wobec rekordowego wtedy 2017 roku to ponad 2 tys. km³, a więc 10%. W latach 2016-217 Arktyka doświadczyła ekstremalnie ciepłych sezonów zamarzania, kiedy na biegunie północnym zimą temperatury sięgały punktu odwilży. Wydarzenie sprzed kilku lat może się wkrótce powtórzyć. W tym roku było blisko.  Tabela obok (kliknij, aby powiększyć) przedstawia dokładną rozpiskę objętości lodu na 30 kwietnia. W kolumnach przedstawione są różnice względem poprzednich lat i średnich dekadowych, także ich procentowe wartości. Miejsca zaznaczone na różowo, to lata, kiedy ilość lodu była większa niż w tym roku.

Grubość lodu morskiego w kwietniu 2024 roku i jej odchylenia w stosunku do średniej 1981-2010. PIOMAS/Zachary Labe

Maksimum objętości lodu wypadło 20 kwietnia. To 22,8 tys. km³, co stanowi 7. najmniejszą w historii pomiarów wartość. Chłodne warunki w sektorze euroazjatyckim znacznie spowolniły tempo topnienia lodu. Pokazuje to wykres obok. Sytuacja w sektorze euroazjatyckim ma niewielkie znaczenie, gdyż tam znajduje się sezonowy lód, który i tak się roztopi. Gorzej wygląda stan lodu w sektorze amerykańskim. Tam znajduje się wieloletni, gruby lód. Duża część tego obszaru, to pak lodowy, który nigdy nie roztopił się całkowicie. 

Grubość arktycznego lodu morskiego w 2024 roku w zestawieniu z latami 1979-2024 i średnich wartości dekadowych. PIOMAS/Zachary Labe  

Sektor euroazjatycki przyczynił się do zwiększenia średniej grubości pokrywy lodowej Oceanu Arktycznego. Ten lód zniknie i tak. Jeśli lato w Arktyce będzie ciepłe, łatwo też stopi się gruby lód na Morzu Beauforta i Basenie Arktycznym. 

 

Zmiany średniej miesięcznej ilości lodu morskiego w Arktyce dla kwietnia w latach 1979-2024. Dane PIOMAS

Po 2010 roku trend spadkowy został zatrzymany, ale coraz bardziej prawdopodobne jest, że dojdzie do kolejnego spadku, wymuszonego wzrostem temperatur. 

Zobacz także:

• PIOMAS (marzec 2024) - odbudował się lód sezonowy, 8 kwietnia 2024 W euroazjatyckiej części Oceanu Arktycznego w marcu panowały stosunkowo chłodne warunki, co poprawiło nieco ogół sytuacji jeśli chodzi o grubość lodu morskiego.
• PIOMAS (luty 2024) - słaby mróz wyhamował zamarzanie, 8 marca 2024