Druga połowa lutego w Arktyce wypada bardzo źle, jeśli chodzi i przyrost zasięgu/powierzchni lodu. W drugiej połowie lutego czapa polarna powiększała się bardzo wolno. W sumie można powiedzieć, że przyrostu nie było. W ciągu ostatnich dwóch tygodni rozrost paku lodowego praktycznie nie istniał. Lód rozrastał się tylko na Morzu Ochockim i Labradorskim - poza Oceanem Arktycznym. Nie sprzyjały temu warunki pogodowe, częstym zjawiskiem był dipol arktyczny, co pokazuje animacja obok. Dipol, czyli układ dwóch stref ciśnień - niż baryczny w sektorze rosyjskim i wyż w amerykańskim. Nie wiadomo jak będą prezentować się dane PIOMAS, ale zaistniałe warunki i zasięg lodu sugerują, że dane nie będą pozytywne, choć na tle ostatnich lat objętość lodu może wciąż być duża.
Można stwierdzić jasno, że od co najmniej tygodnia lód na Oceanie Arktycznym nie przyrasta, aczkolwiek jego miąższość wciąż rośnie. Owszem w połowie lutego przyrost lodu na Oceanie Arktycznym znacznie zwalnia, tyle tylko, że granica lodu dziś przebiega kilkaset kilometrów na północ, w przeciwieństwie do dawnych lat. Na mapie widzimy, że koncentracja lodu nie jest idealna. Jasnofioletowe odcienie oznaczają pęknięcia i szczeliny. Z jednej strony to naturalna rzecz, kiedyś lód także często pękał, ale dziś jest znacznie cieńszy niż kiedyś.
Animacja pokazuje zmiany z połowy lutego w stosunku do końca miesiąca. Wygląda na to, że nie tylko lód powierzchniowo nie przyrastał na Oceanie Arktycznym. Wręcz przeciwnie, kurczył się, co jest szczególnie widoczne na Morzu Beringa. Jeszcze dwa tygodnie temu wydawało się, że następują zmiany w lodzie na tymże morzu. Ale w ciągu ostatnich kilku dni lód zaczął się tam szybko kurczyć. Do tego, w większości jest to tylko kra lodowa. A to bardzo zły znak, jeśli wiosną, a szczególnie latem warunki dla topnienie "przypacyficznego" sektora Arktyki będą dobre.
Ze względu na awarię strony Japońskiej Agencji Kosmicznej IARC-JAXA, pokazany jest wykres NSIDC, który przedstawiany jest w comiesięcznych raportach tej amerykańskiej instytucji. Dane są podobne i zbieżne z animacją AMSR2. Ostatni zapis na 28 lutego pokazuje, że zasięg arktycznego lodu morskiego jest pierwszym najmniejszym w historii pomiarów dla tego dnia. Ewentualnie można stwierdzić, że jest exe aequo z 2006 rokiem, różnice są bardzo niewielkie. W ciągu całej drugiej połowy lutego zasięg lodu był drugim lub trzecim najmniejszym w historii pomiarów satelitarnych.
Dane NSIDC dla 28 lutego wyglądają więc tak:
W drugiej połowie lutego nad Oceanem Arktycznym było ciepło, w przeciwieństwie do pierwszej połowy miesiąca. Ze względu na drastyczne zmiany w prądzie strumieniowym niezwykle zimno było (i jest) w zachodniej części Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także na Grenlandii. To powtórka z ubiegłorocznej sytuacji, gdzie USA doświadczyły serii potężnych śnieżyc i mrozów. Niektórzy naukowcy jak dr Malcolm Light sugerują, że jest to zmiana cyrkulacji atmosferycznej z powodu nadmiernych roztopów w Arktyce. Zimne powietrze jest spychane z Arktyki nad USA, gdzie nie może się ogrzać ze względu na wychłodzony już ląd. Powietrze to wędruje potem nad Ocean Atlantycki i tam przyczynia się do powstawania układów niżowych, które przynoszą łagodną i wietrzną zimę. Tworzy się zamknięty krąg obracający się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara z centrum w rejonie Grenlandii. W przyszłości gdy lód w Arktyce zniknie całkowicie, taka cyrkulacja może stać się normą. Ale jak będzie naprawdę, to przekonamy się w następnych latach.
Stany Zjednoczone doświadczają potężnych ataków śnieżyc i mrozu. U nas w ogóle nie ma zimy. Ale my uwagę kierujemy na grubość lodu. Jak na dwa ostatnie łagodne sezony topnienia, grubość lodu wygląda bardzo źle. Szczególnie cienki lód jest na Morzu Łaptiewów. Animacja pokazuje, że choć lód pogrubia się, to wciąż jest cienki, a udział lodu powyżej 3 m jest niewielki. Szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę ostatnie dwa lata, kiedy lód latem topił się dość wolno. Mapa obok pokazuje powiększenie mapy HYCOM dla 28 lutego 2015 roku. Wystarczy spojrzeć na ostatnie lata: 2014, 2013, czy 28 luty 2012 roku, sprzed wielkich roztopów, kiedy to padł rekord. Można mieć obiekcie co do modelu HYCOM, ale jeśli dane są wiarygodne, to w przypadku sprzyjających warunków latem, może dojść do ekstremalnych roztopów. A to nie obędzie się bez konsekwencji w pogodzie w wielu regionach świata, także u nas.
Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2 Uni Bremen
Można stwierdzić jasno, że od co najmniej tygodnia lód na Oceanie Arktycznym nie przyrasta, aczkolwiek jego miąższość wciąż rośnie. Owszem w połowie lutego przyrost lodu na Oceanie Arktycznym znacznie zwalnia, tyle tylko, że granica lodu dziś przebiega kilkaset kilometrów na północ, w przeciwieństwie do dawnych lat. Na mapie widzimy, że koncentracja lodu nie jest idealna. Jasnofioletowe odcienie oznaczają pęknięcia i szczeliny. Z jednej strony to naturalna rzecz, kiedyś lód także często pękał, ale dziś jest znacznie cieńszy niż kiedyś.
Zmiany zasięgu arktycznego lodu morskiego między 14 a 28lutego 2015 roku. Kliknij, aby powiększyć.
Animacja pokazuje zmiany z połowy lutego w stosunku do końca miesiąca. Wygląda na to, że nie tylko lód powierzchniowo nie przyrastał na Oceanie Arktycznym. Wręcz przeciwnie, kurczył się, co jest szczególnie widoczne na Morzu Beringa. Jeszcze dwa tygodnie temu wydawało się, że następują zmiany w lodzie na tymże morzu. Ale w ciągu ostatnich kilku dni lód zaczął się tam szybko kurczyć. Do tego, w większości jest to tylko kra lodowa. A to bardzo zły znak, jeśli wiosną, a szczególnie latem warunki dla topnienie "przypacyficznego" sektora Arktyki będą dobre.
Zasięg arktycznego lodu morskiego w 2014/15 roku na tle średniej 1981-2010. NSIDC
Ze względu na awarię strony Japońskiej Agencji Kosmicznej IARC-JAXA, pokazany jest wykres NSIDC, który przedstawiany jest w comiesięcznych raportach tej amerykańskiej instytucji. Dane są podobne i zbieżne z animacją AMSR2. Ostatni zapis na 28 lutego pokazuje, że zasięg arktycznego lodu morskiego jest pierwszym najmniejszym w historii pomiarów dla tego dnia. Ewentualnie można stwierdzić, że jest exe aequo z 2006 rokiem, różnice są bardzo niewielkie. W ciągu całej drugiej połowy lutego zasięg lodu był drugim lub trzecim najmniejszym w historii pomiarów satelitarnych.
Dane NSIDC dla 28 lutego wyglądają więc tak:
2005 - 14,72 mln km2
2006 - 14,39 mln km2
2007 - 14,65 mln km2
2008 - 15,19 mln km2
2009 - 15,08 mln km2
2010 - 14,85 mln km2
2011 - 14,42 mln km2
2012 - 14,94 mln km2
2013 - 15,07 mln km2
2014 - 14,63 mln km2
2015 - 14,35 mln km2
Odchylenia temperatury od średnie 1981-2010 w Arktyce i półkuli północnej w drugiej połowie lutego 2015 roku. NOAA/NCAR
W drugiej połowie lutego nad Oceanem Arktycznym było ciepło, w przeciwieństwie do pierwszej połowy miesiąca. Ze względu na drastyczne zmiany w prądzie strumieniowym niezwykle zimno było (i jest) w zachodniej części Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także na Grenlandii. To powtórka z ubiegłorocznej sytuacji, gdzie USA doświadczyły serii potężnych śnieżyc i mrozów. Niektórzy naukowcy jak dr Malcolm Light sugerują, że jest to zmiana cyrkulacji atmosferycznej z powodu nadmiernych roztopów w Arktyce. Zimne powietrze jest spychane z Arktyki nad USA, gdzie nie może się ogrzać ze względu na wychłodzony już ląd. Powietrze to wędruje potem nad Ocean Atlantycki i tam przyczynia się do powstawania układów niżowych, które przynoszą łagodną i wietrzną zimę. Tworzy się zamknięty krąg obracający się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara z centrum w rejonie Grenlandii. W przyszłości gdy lód w Arktyce zniknie całkowicie, taka cyrkulacja może stać się normą. Ale jak będzie naprawdę, to przekonamy się w następnych latach.
Lód na Morzu Beringa składa się wyłącznie z dryfującej kry lodowej i śryżu. Zdjęcie Terra, NASA
Zobacz także: - Arctic News - niszcząca siła wiatru, niedziela, 15 lutego 2015
- Arctic News - wielka czapa polarna i wielkie anomalie w pogodzie, piątek, 16 stycznia 2015 Temperatury w Arktyce, szczególnie nad Oceanem Arktycznym są wyższe niż kilkanaście, czy kilkadziesiąt lat temu. Podobnie jak na początku 2014 roku, tak i teraz na północy ulokował się podobny układ atmosferyczny.
Sytuacja w arktyce wygląda dość niepokojąco,ciekawe co na to denialiści.
OdpowiedzUsuńto samo co zwykle
UsuńPewnie sobie myślą,że jakoś to będzie.
UsuńTej zimy w przeciwieństwie do ostatnich lat,na syberii jest dużo cieplej niż wostatnich latach,co raczej zapowiada dipol w miesiącach późno-wiosennych.
UsuńPozostały jeszcze niespełna 4 tygodnie przyrostów grubości lodu,a więc kwietniowe grubości HYCOM,nie będą wiele różnić się od obecnych,na morzu Beringa sytuacja lodu wygląda wręcz fatalnie,co zapowiada szybkie topnienie lodu na takich morzach jak morze Wschoniosyberyjskie,Czukockie,Beauforta.
OdpowiedzUsuńŻeby nie było tak, że tego lodu na M. Beringa w kwietniu nie będzie. Jest tak cienki i rozbity, że nie będą potrzebne jakie super warunki pogodowe.
UsuńTo jest bardzo prawdobodobne,choć lepiej nie wykrakać tego.
UsuńJak szybko przyrastał lód po atlantyckiej stronie, to pisaliście głupoty, że ten lód nie ma znaczenia, bo i tak szybko znika w okresie letnim. Jak z kolei mało jest po stronie pacyficznej, to juz katastrofa, anomalie na calym swiecie itd.
UsuńJurek I
Większe znaczenie ma lód po pacyficznej stronie arktyki,bo właśnie od tamtych obszarów zwykle rozpoczyna się topnienie lodu,jedynym wyjątkiem jest morze łaptiewów,od którego zwykle także rozpoczyna się topnienie lodu.
UsuńJurek2.
Lód w pobliżu atlantyku jest wystawiony na łaskę prądów oceanicznych północnego atlantyku,ten lód i tak będzie topnieć bez względu na warunki atmosferyczne.
OdpowiedzUsuńNo faktycznie ten lód na morzu beringa totylko śryż,nie wygląda to dobrze,jestem dość poważnie zafrapowany tym faktem.
OdpowiedzUsuńWiadomo moze, co sie dzieje ze strona JAXA??
OdpowiedzUsuńAdministratorzy stronki JAXA przypadkiem weszli na tego bloga i jak przeczytali kilka wpisów, to woleli zamknąć swój serwis, by już nikt na podstawie ich danych nie wyciągał tak paradoksalnych wniosków.
UsuńJurek I
Czemu tak sądzisz,ten blog to cała prawda i tylko prawda.
UsuńJurek2.
JAXA ma po prostu pewnie jakieś problemy techniczne i tyle, trudno się mówi. Jest NSIDC, a nowe dane za wesołe to nie są. Prognoza pogody na najbliższe 7-8 dni jest okropna.
UsuńNie sądzę, żeby osoby zza granicy wchodzili na tego bloga, jest on skierowany do Polaków.
Nikt mi nie płaci, bloga pisze za darmo. Nie mam interesu żeby kłamać, po co? Zwłaszcza, że podaję źródła.
Na blogu królowej superstar nie ma źródeł, TVN meteo np. ma źródła, ale nieklikalne. Czyli wychodzi na to, że jestem wiarygodny.
Poza tym mojego bloga sprawdza gość, który zna się na klimacie, Czyta go pewnie też drugi kolega z Warszawy, który jest fizykiem atmosfery (czy jakoś tak). Więc jakbym pisał coś źle to by mi zwrócili uwagę na mailu i bym poprawił.
Zagladam tu raz na jakis czas i bardzo podoba mi sie ten blog. Tak trzymaj.
UsuńPs. Nikt nie kaze przeciez czerpac wiedze tylko z tego miejsca. Calkiem zdrowo jest zapoznac sie z pogladami osob myslacych niejednoglosnie.
Pozdrawiam