To może być już początek sezonu topnienia lodu w Arktyce A.D. 2014. Według danych zbieranych przez japońską IARC-JAXA szczyt mógł przypaść na 6 marca. Jeśli weźmiemy pod uwagę powierzchnię lodu, to sytuacja nie jest jaszcze taka oczywista i możliwe, że sezon topnienia jeszcze się nie rozpoczął. Kiedy spojrzymy na mapę zasięgu lodu, to zauważymy, że liczba miejsc, gdzie lód topi się, czy zmniejsza swój zasięg, zaczyna przeważać.
Na mapce po lewej (kliknij, aby powiększyć) pokazany jest zasięg lodu na tle średniej za lat 90' XX wieku. We wszystkich obszarach poza Morzem Labradorskim, Cieśniną Davisa oraz Morzem Baffina, lodu jest zauważalnie mniej.
Zasięg i koncentracja arktycznego lodu morskiego. AMSR2 Uni Bremen
Najszybciej lód cofa się na Morzu Ochockim, zauważalne zmiany się na wodach Morza Barentsa, szczególnie przy samym archipelagu Svalbard. Na Morzu Beringa lód zwiększa swój zasięg, ale bardziej dlatego, że jest wypychany przez wiatr w kierunku południowym. Odbywa się to kosztem koncentracji lodu na danej powierzchni morza. Kolory: zielony, żółty i czerwony to kra lodowa o mniejszym i większym nagromadzeniu. Poza tym, lód zwiększa swój zasięg i prawie na pewno powierzchnię Morza Labradorskiego, a to za sprawą wciąż istniejącego wiru polarnego. Ostatecznie, za kilka dni, góra dwa tygodnie we wszystkich miejscach lód będzie sukcesywnie się cofać.
Zasięg lodu w Arktyce w 2014 roku na tle ostatnich lat i wyszczególnienie dla okresu luty i marzec. IARC-JAXA
Według JAXA zasięg lodu na 8 marca liczył 14,08 mln km2, zaś 6 marca 14,25 mln km2 i był to dzień kiedy zasięg lodu był największy. Istnieje możliwość, że zasięg lodu może się jeszcze zwiększyć. Powierzchnia lodu na 6 marca (wcześniej, bo dane są pokazywane 1-2 dniowym opóźnieniem) liczyła 13,06 mln km2, a maksimum miało miejsce 22 lutego i wyniosło 13,08 mln km2. Właśnie z tego powodu, czyli zmian powierzchni, nie można mówić o zakończeniu sezonu przyrostu lodu. Może dojść do sytuacji, kiedy w wyniku nagłych zmian pogodowych, pojawią się krótkotrwałe warunki dla zamarzania. Ostatecznie maksimum może paść nawet w okolicy 21 marca. Po lewej przedstawiony jest wykres zmian powierzchni lodu.
Zasięg lodu jest dla ósmego dnia marca drugim najmniejszym w historii pomiarów. Prym wiedzie rok 2006, ale biorąc pod uwagę maksimum dla 6 marca (jeśli nastąpiło 6 marca), to zasięg lodu jest czwartym najmniejszym. W przypadku powierzchni jest to trzecie miejsce dla 6 marca (ostatnie dane), a dla maksimum (jeśli nastąpiło 22 lutego) powierzchnia jest piątą najmniejszą w historii pomiarów.
Anomalia temperatur w Arktyce i regionach leżących wokół niej. Climate Reanalyzer
Anomalia termiczne wód wokół czapy lodowej Arktyki dla 9 marca 2014 roku. DMI
Czy można powiedzieć, że topnienie lodu już ruszyło? W pewnym stopniu tak, ale należy poczekać z tym jeszcze przynajmniej tydzień. Jeśli spojrzymy na mapę anomalii termicznych to możliwe, że lód zaczyna się już topić na dobre. Podobnie jest w przypadku mapy anomalii termicznych wód. Widzimy, ze ciepłe wody przylegają do granicy lodu, co uniemożliwi jego rozrost. Co ważne, zmienił się indeks Oscylacji Arktycznej, a to może przyczynić się do zmniejszania się powierzchni lodu. Do końca nocy polarnej zostały niecałe dwa tygodnie, więc rozpoczęcie sezonu topnienia lodu jest kwestią paru dni. Dużo ważniejsze jest to, jak będzie ten sezon wyglądać i jakie będą konsekwencje ewentualnego szybkiego topnienia lodu.
Zobacz także:
Morze i Cieśnina Beringa 8 marca 2014 roku. NASA
Zobacz także:
- Arctic News - sezon przyrostu zbliża się do końca, niedziela, 2 marca 2014
- Arctic News - status quo, niedziela, 23 lutego 2014 Po trwającym od końca stycznia wyhamowaniu przyrostu czapy lodowej, w połowie lutego zasięg lodu zaczął systematycznie powiększać się. To jednak wciąż oznacza status quo, ze względu na liczne spadki powierzchni lodu i mocno naruszoną strukturę lodu, a dokładnie jego koncentrację. Arktyczny lód jest od co najmniej połowy lutego silnie spękany, pełen szczelin, a nawet kry lodowej...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz