W marcu maksimum arktycznego lodu osiągnęło piąty najmniejszy w historii pomiarów zasięg. W kwietniu lód topił się szybko w pierwszej połowie miesiąca. W drugiej zaś proces ten zwolnił. Rozmiary czapy lodowej w kwietniu były mniejsze niż średnia wieloletnia, jednakże średni zasięg lodu pozostał na piątym miejscu. Cechą charakterystyczną topnienia lodu w kwietniu 2014 były szybkie roztopy na Morzu Beringa, a bardzo powolne na Morzu Labradorskim.
Mapa pokazująca średni zasięg arktycznej pokrywy lodowej w kwietniu 2014 roku. Fioletowa linia pokazuje średni zasięg lodu dla okresu 1981-2010 dla kwietnia. Sea Ice Index - NSIDC
Średni zasięg arktycznego lodu morskiego dla kwietnia tego roku liczył 14,14 mln km2 i był piątym najmniejszym w historii pomiarów. Czapa lodowa była o 0,61 mln km2 mniejsza niż wynosi średnia 1981-2010. Jednocześnie w kwietniu 2014 czapa lodowa była o 0,27 mln km2 większa od tej z kwietnia 2007 roku. Arktyczny lód miał wtedy rekordowo mały zasięg. W pierwszej połowie miesiąca lód topił się dość szybko, lecz później tempo to zwolniło. Średnie tempo utraty lodu na dobę liczyło 30,3 tys. km2, było zatem wolniejsze od średniej z okresu 1981-2010. Średnia ta dla kwietnia liczy bowiem 38,4 tys. km2.
Zmiany w zasięgu arktycznego lodu dla 2013-2014 roku na tle ostatnich lat.
W kwietniu zasięg lodu był zauważalnie mniejszy na Morzu Beringa, Ochockim i Barentsa. Więcej lodu było na Morzu Labradorskim i Baffina.
Kwiecień był ciepłym miesiącem dla Arktyki. Średnio temperatura na poziomie 925 hPa była o 1 do 3oC wyższa niż średnia wieloletnia. Obszarów zimnych było niewiele, głównie w rejonie Svalbardu, ale także nad Zatoką Hudsona czy Morzem Labradorskim. W regionie Svalbardu temperatury były średnio 2oC niższe niż wynosi średnia. Przez trzy tygodnie kwietnia Oscylacja Arktyczna miała dodatni indeks, pod koniec kwietnia indeks AO cechował się ujemnymi wartościami. Z tego też powodu występował silny transport lodu w kierunku Morza Barentsa jak i Cieśniny Frama.
Zmiany zasięgu lodu w Arktyce dla kwietnia w okresie 1978-2014.
Tempo spadku zasięgu lodu na dekadę dla kwietnia wyniosło 2,4% w stosunku do średniej z 1981-2010. Trend spadkowy zasięgu lodu utrzymuje się dalej. Fakt iż kwiecień 2014 roku nie okazał się rekordowy nie oznacza, że lód w Arktyce będzie przyrastać, jak w 2013, czy 2009 roku.
Zdjęcie satelitarne NASA pokazujące Morze Beringa i cieśninę 29 kwietnia. W kwietniu lód na tych wodach szybko się topił.
To co zasługuje na uwagę to tempo rozpadu lodu na Morzu Beringa, czego przyczyną były wysokie temperatury na Alasce i nad samym morzem, oraz wiejący z południa wiatr. Szybkie roztopy na Morzu Beringa okazały się dość problematyczne dla myśliwych polujących na foki, jak i dla samych zwierząt. Problemy ze zbyt szybkim topnieniem mieli także górnicy wydobywający złoto spod dna morza. Szybki rozpad lodu skończył się równie szybką ewakuacją ludzi i sprzętu górniczego.
W przyszłości szybkie topnienie lodu będzie mieć negatywne skutki zarówno dla zwierząt, jak i ludzi, którzy wiążą swój tryb życia z arktycznym lodem. I nie chodzi tu o górników z Alaski, lecz Innuitów dla których Arktyka jest domem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz